Een band die ik hoog heb zitten zijn The Duhks uit Winnipeg (Canada), vanwege hun bijzondere mix van traditionele Noord Amerikaanse volksmuziek, Ierse dansmuziek en meer moderne elementen uit de rock, soul en zelfs samba.

Oprichter Leonard Podolak had eerst een Keltische band die Scruj MacDuhk heette. De naam was afkomstig van Scrooge McDuck (1867-1967), een mooie combinatie van de Dickensiaanse vrek Scrooge en de spreekwoordelijke Schotse zuinigheid. Wij kennen hem beter als Dagobert Duck, waarbij het Mc op den duur werd weggelaten, naar hij zelf zei, omdat hij daarmee veel inkt zou besparen. Bij nader onderzoek bleek MacDuhk een bestaande Schotse familie te zijn geweest van enige importantie en dat gaf de band een beter gevoel dan het materialistische Disney etiket.

The Dukhs bestaan naast Podolak (banjo) uit Sarah Dugas (zang), haar broer Christian Dugas (percussie), Jordan McConnell (gitaar) en Tania Elizabeth (viool).

Het lied Mighty Storm komt van het album Fast-Paced World uit 2008 en kwam voort uit betrokkenheid bij de slachtoffers van de orkaan Katrina in 2005. Het herinnert ons eraan dat in de moeilijkste situaties iedereen een rol kan spelen bij het geven van hoop en bij de wederopbouw. Mighty Storm is van oorsprong een spiritual, toegeschreven aan de zwarte geestelijke Sin-Killer Griffin, en beschrijft de orkaan die Galveston (aan de zuidkust van Texas) trof in 1900, de heftigste in de VS ooit, met 6000-8000 doden en 100 miljard schade. De dam, waar in het lied sprake van is, was er pas in 1915 en zorgde er toen voor dat bij een tweede grote orkaan er veel minder slachtoffers waren (300-400).

Mighty Storm
You know the year was 1900,
fifteen years ago.
Death came howling on the ocean.
Death calls you gotta go.
Galveston had a seawall,
to keep the water down.
And a high tide from the ocean,
spread the water over town.

Wasn’t that a mighty storm.
Wasn’t that a mighty storm.
Wasn’t that a mighty storm.
It blew the people all away.

You know the trumpets give them warning,
you’d better leave this place.
Now no one thought of leaving,
’til death stared them in the face.
And the trains they all were loaded,
the people were all leaving town.
The trestle gave way to the water,
and the trains they went on down.

Wasn’t that a mighty storm.
Wasn’t that a mighty storm.
Wasn’t that a mighty storm.
It blew the people all away.

Rain it was a-fallin’,
thunder began to roll.
Lightning flashed like hellfire,
the wind began to blow.
And the sea began to rollin’,
and the ships they could not stand.
And I heard a captain crying,
“Good God save a drownin’ man.”

Death, your hands are clammy,
you got them on my knee.
You come, and took my mother,
won’t you come back for me?
Death, you cruel master,
when the wind began to blow,
rode in on a team of horses,
cried, “Oh Death, won’t you let me go?”

Wasn’t that a mighty storm.
Wasn’t that a mighty storm in the morning..
Wasn’t that a mighty storm.
It blew the people all away.