In 2016 maakte de toen 77 jarige soulveteraan William Bell een comeback met zijn fantastische album This Is Where I Live. Mede dankzij de geweldige produktie van gitarist John Leventhal, die eerder werkte met o.a. Marc Cohn, Paul Simon, Jackson Browne en Donald Fagen, won hij er een Grammy mee voor het Beste Americana Album. Ik was vooral verrast door de uitstekende teksten, die in combinatie met de heerlijke soulmuziek de nummers heel krachtig maken. Mijn favoriete nummers van het album zijn More Rooms, People Want To Go Home, Poison In The Well, This Is Where I Live en The Three Of Me. Dat laatste is een prachtig nummer over drie kanten in jezelf: degene die je was, degene die je bent en degene die je wilt zijn.
William Bell heet eigenlijk William Yarborough en koos de achternaam Bell als verwijzing naar zijn grootmoeder die Belle als voornaam had. Al in 1957 begon hij in de muziek als achtergrondzanger bij Rufus Thomas (1917-2001). Hij kwam terecht bij Stax Records als songwriter en maakte in 1967 zijn debuutalbum The Soul of a Bell. Fijn dat hij nu weer helemaal herontdekt wordt.
The Three Of Me Last night I had a dream. And there were three of me. There was the man I was, the man I am, and the man I want to be.
It’s not that easy to forget. All the love you had. And looking back on the man I was, makes the man I am so sad.
The three of me, the three of me. I’ve got to figure out who I want to be. It took losing your love to make me see. Oh there ain’t no room for the three of me.
If that dream comes again. Oh I hope it takes me back. Then the man I was, the man I am. Will just fade to black.
The three of me, the three of me. I’ve got to figure out who I want to be. It took losing your love to make me see. Oh there ain’t no room for the three of me.
Oh the three of me, the three of me. I’ve got to figure out who I want to be. It took losing your love to make me see. Oh there ain’t no room for the three of me.
Ik heb weer veel nieuwe muziek geluisterd dit jaar op zoek naar pareltjes, en heb de beste nummers eruit geselecteerd en met je gedeeld op mijn Facebookpagina, op deze blog en in mijn radioprogramma van de Songcatcher. Van de nummers die ik in 2017 voor het eerst hoorde zijn dit mijn favorieten. Ik heb ze weer ingedeeld naar land of plaats van herkomst (indien bekend). Klik met je muis op de liederen die in het oranje te zien zijn, dan kun je ze beluisteren en soms ook bekijken.
Albion (California) USA Robert Cutler – Taken Too Much (2017): Een mooi nieuw lied van de singer/songwriter die in 2012 mijn favoriet was. Met samenzang door ex-Byrds lid Gene Parsons.
Atlanta (Georgia) USA William Bell – More Rooms (2016) William Bell – People Want To Go Home (2016) William Bell – Poison In The Well(2016) William Bell – This Is Where I Live (2016) William Bell – The Three Of Me: Soul-veteraan van 77 maakte vorig jaar het fantastische album This Is Where I Live, mede dankzij gitarist & producer John Leventhal, en won er een Grammy mee voor het beste Americana album. Heerlijke nummers met verrassende goede teksten.
Brooklyn (New York) USA Gregory Porter – I Wonder Who My Daddy Is? (2017) Gregory Porter – It’s Probably Me (cover Sting & Eric Clapton)(2017) Gregory Porter – Just The Way You Are (cover Bruno Mars)(2017): Eén van mijn favoriete zangers en ook dit jaar weer uitzonderlijk goed, met drie schitterende covers, waarbij vooral de eerste me veel doet.
Colombia Marta Gomez – La vida esta por empezar(2016): Een zangeres met een stem die me raakt, omdat ze zich kwetsbaar toont.
Engeland Jon Allen – Here Tonight (2011) Jon Allen – Last Orders (2011) Jon Allen – Stealing Away (2011): Drie mooie nummers van een singer/songwriter die goed naar Paul McCartney heeft geluisterd toen die nog bij The Beatles zat.
Piers Faccini – A Taste Of Honey (2016): Bijzondere versie van een lied dat ik van The Beatles ken, gespeeld door deze multi-culturele singer/songwriter samen met de Italiaanse trompettist Luca Aquino, op een verzamelalbum ter ere van Chet Baker.
Seal – It Was A Very Good Year (2017): Verrassend mooie cover van deze klassieker op een album met Standards.
Italië Sergio Cammariere – Controluce (2012) Sergio Cammariere – Mano nella mano(2014) Sergio Cammariere & Chiara Chivello – Con te o senza te(2016): Sfeervolle muziek van deze uitstekende singer/songwriter & pianist.
Los Angeles (California) USA Alison Krauss – Gentle On My Mind (cover John Hartford)(2017) Alison Krauss – I Never Cared For You (cover Willie Nelson)(2017): Prachtige stem, heerlijke muziek.
Myrtle Beach (South Carolina) USA Iron & Wine – Song In Stone (2017): Deze singer/songwriter is één van de ontdekkingen van dit jaar. Prachtig.
Nashville (Tennessee) USA Raul Malo – Besame Mucho(2012) Raul Malo – Early Morning Rain (cover Gordon Lightfoot)(2004) Raul Malo – Husbands and Wives (2007) Raul Malo – Remember(cover Harry Nilsson)(2006) Raul Malo – Sway (2014): Ik ben erg onder de indruk van de geweldige stem van deze lead-zanger van de Amerikaanse neo-traditional countryband The Mavericks. Heb alle solo-albums beluisterd en een paar pareltjes overgehouden.
Nederland Janne Schra –Oppervlak (2017): Het ontroerende gedicht Er zijn dingen die alleen het oppervlak beroeren van Vasalis (1909-1998), op muziek gezet door deze zangeres en componist Reinout Douma. Vasalis schreef het voor haar zoontje Dicky, die overleed in 1943 als gevolg van een polio-epidemie.
New York (New York) USA John Mayer – Helpless(2017): Heerlijk ritmisch uptempo nummer.
John Pizzarelli – I Can Let Go Now (cover Michael McDonald)(2012): Prachtig arrangement met blazers door deze Amerikaanse jazz gitarist & zanger.
Portugal Antonio Zambujo & Mayra Andrade: Lisboa Não Sejas Francesa (2017): Zijn laatste solo-album viel me wat tegen, dus was ik blij met dit mooie duet met de Kaapverdiaanse zangeres Mayra Andrade, dat komt van een verzamelalbum ter ere van Amalia Rodrigues, de koningin van de fado.
Santa Barbara (California) USA Blue Sky Riders – Dream (2013) Blue Sky Riders – Feelin’ Brave (2013) Blue Sky Riders – How About Now (2013) Blue Sky Riders – Just Say Yes (2013): Ik ben al jaren fan van Kenny Loggins en was blij hem weer aan het werk te horen in dit trio singer/songwriters.
Spanje Pablo Alboran & Carminho: Al Paraiso (2017): Zeer populaire zanger in een mooi duet met de Portugese Carminho.
Verenigde Staten Randy Newman – She Chose Me(2017): Inmiddels 74 maar met nog steeds prachtige songs, zoals dit ontroerende liefdeslied.
Leslie Odom Jr – Seriously (2016): De Amerikaanse singer/songwriter Sara Bareilles werd gevraagd een lied te schrijven over de reactie van Obama op de verkiezing van zijn opvolger. Hoe zou hij binnenskamers gereageerd hebben? Geweldig lied.
Lizz Wright – Stars Fell On Alabama (2017): Mooie uitvoering van deze klassieker uit 1934 door een jazz-zangeres die steeds beter wordt.
Zweden Good Harvest – Woodstock (cover Joni Mitchell)(2016): Prachtige meerstemmige versie door dit veelbelovende duo.
Piers Faccini – A Taste Of Honey Cold winds may blow, over the icy sea. I’ll take with me, the warmth of thee. A taste of honey. A taste much sweeter than wine.
I will return, I’lll return, I’ll come back for the honey and you.
I’ll leave behind my heart to wear. And may it ever remind you of, a taste of honey. A taste much sweeter than wine.
I will return, I’lll return, I’ll come back for the honey and you.
Iron & Wine – Song In Stone Songbirds in the morning had my head. Lost in the tall trees, I knew well. Well I would say, dreaming my dry leads.
Stray light finds its way to all of us. Says I’ve been green, it comes back signed. Light on my lips, let ‘em kiss dark leaves.
Let the hands of the wrong prophets heal me all they should. Let the wine of the poison Jesus says tastes good. And all tall trees lay down, if you were the bird and fell into my arms.
If I wrote your song in stone. If I wore your wings back home. Where the dreams in the backwater drown us far from home.
Give this to the gray, it comes back gold. Birds of the morning they may know. Know more than us, giving their hymns for life.
Let the waves on the wrong water say what they will say. While the wind and the broken branches blows me away. All tall trees lay down if you were the bird who fell into my arms.
I could write your song in stone. I could wear your wings back home. Where the dreams in the backwater drown us far from home.
In 2016 maakte de toen 77 jarige soulveteraan William Bell een comeback met zijn fantastische album This Is Where I Live. Mede dankzij de geweldige produktie van gitarist John Leventhal, die eerder werkte met o.a. Marc Cohn, Paul Simon, Jackson Browne en Donald Fagen, won hij er een Grammy mee voor het Beste Americana Album. Ik was vooral verrast door de uitstekende teksten, die in combinatie met de heerlijke soulmuziek de nummers heel krachtig maken. Mijn favoriete nummers van het album zijn More Rooms, People Want To Go Home, Poison In The Well, This Is Where I Live en The Three Of Me. Dat laatste is een prachtig nummer over drie kanten in jezelf: degene die je was, degene die je bent en degene die je wilt zijn.
William Bell heet eigenlijk William Yarborough en koos de achternaam Bell als verwijzing naar zijn grootmoeder die Belle als voornaam had. Al in 1957 begon hij in de muziek als achtergrondzanger bij Rufus Thomas (1917-2001). Hij kwam terecht bij Stax Records als songwriter en maakte in 1967 zijn debuutalbum The Soul of a Bell. Fijn dat hij nu weer helemaal herontdekt wordt.
The Three Of Me
