Eind jaren 80 hoorde ik het lied Holding Back The Years van de Engelse groep Simply Red. Ik vond het prachtig en kocht de plaat Picture Book (1985) waar het op stond. Ik was onder de indruk van de bijzondere stem van zanger Mick Hucknall.

Hucknall speelde jaren in de punkgroep The Frantic Elevators (1977-1984) en Holding Back The Years was hun laatste single. Hij nam het nummer mee naar zijn nieuwe groep die hij Red noemde, vanwege zijn rode haar. Maar de manager van de zaal waar ze voor het eerst zouden optreden begreep het niet goed. Toen hij vroeg hoe de band heette, antwoordde Hucknall namelijk “Red, simply Red”. Zo kwam die naam op de poster terecht, waarop ze besloten dat maar zo te laten. 

Hucknall schreef Holding Back The Years toen hij zeventien was. Het lied gaat over de onrust die veroorzaakt werd in zijn leven door het vertrek van zijn moeder toen hij drie jaar oud was. Hij bleef alleen achter bij zijn vader, die kapper was in Stockport bij Manchester.

Hier zie je een mooie uitvoering van het nummer uit 1986 tijdens een concert in New York. Helaas is die niet meer te vinden op YouTube en zal je het moeten doen met deze opname uit 1985 van het BBC muziekprogramma The Old Grey Whistle Test.

Holding back the years
Holding back the years.
Thinking of the fear I’ve had for so long.
When somebody hears.
Listen to the fear that’s gone.
Strangled by the wishes of pater.
Hoping for the arms of mater.
Get to me sooner or later.

I’ll keep holding on.
I’ll keep holding on.

Holding back the years.
Chance for me to escape from all I know.
Holding back the tears.
There’s nothing here that’s wrong.
I’ve wasted all my tears.
Wasted all those years.
Nothing had the chance to be good.
Nothing ever could, yeah.

I’ll keep holding on.
I’ll keep holding on.
So tight.

I’ve wasted all my tears.
Wasted all those years.
Nothing had the chance to be good.
But nothing ever could.

I’ll keep holding on.
I’ll keep holding on.
Holding, holding, holding.

That’s all I have today.
It’s all I have to say.