Posts Tagged ‘JImmy Webb’


19.05.2019

Richard Harris – MacArthur Park

Het vreemdste nummer aller tijden dat ooit een hit werd, is ongetwijfeld MacArthur Park van de Amerikaanse singer/songwriter Jimmy Webb, gezongen door de Ierse acteur Richard Harris (1930-2002) in 1968. Het nummer was orkestraal, duurde veel te lang, werd gezongen door een acteur zonder veel zangervaring en werd in 1992 uitgeroepen tot “the worst song in modern history” door de Miami Herald, na een onderzoek onder luisteraars.

Maar tegelijkertijd is het een schitterend en uitzonderlijk lied dat uitstekend word vertolkt door Richard Harris, die verrast als zanger. Luister maar eens naar deze live-versie, waarin hij laat horen hoe goed hij eigenlijk wel kon zingen.

Het lied werd in 1967 geschreven door Jimmy Webb als onderdeel van een cantata voor de groep The Association (bekend van o.a. Windy en Cherish). Dat was op verzoek van hun producer Bones Howe, die hem vroeg een popsong te maken met klassieke elementen, die bestond uit verschillende delen en uitgevoerd werd in verschillende tempi. Het lied is geïnspireerd door Webb’s relatie en break up met Susie Horton, met wie hij veel tijd doorbracht in het MacArthur Park in Los Angeles. De leden van The Association vonden het nummer niet geschikt voor hen, vanwege de complexe structuur, de duur en de onorthodoxe tekst. Maar Richard Harris wilde het graag op zijn eerste album A Tramp Shining (1968) zetten en zo schreef hij geschiedenis.

Hier zie en hoor je Jimmy Webb zelf met het lied tijdens een optreden in 1971.

MacArthur Park
Spring was never waiting for us girl,
it ran one step ahead
as we followed in the dance.
Between the parted pages,
and were pressed
in love’s hot fevered iron,
like a striped pair of pants.

MacArthur Park is melting in the dark,
all the sweet, green icing flowing down.
Someone left the cake out in the rain.
I don’t think that I can take it,
‘cause it took so long to bake it.
And I’ll never have that recipe again.
Oh no!

I recall the yellow cotton dress,
foaming like a wave,
on the ground around your knees.
Birds like tender babies in your hands,
and the old men playing checkers
by the trees.

Mac Arthur Park is melting in the dark,
all the sweet, green icing flowing down.
Someone left the cake out in the rain.
I don’t think that I can take it,
‘cause it took so long to bake it.
And I’ll never have that recipe again.
Oh no!

There will be another song for me,
someone will bring it.
There will be another dream for me,
and I will bring it.
I will drink the wine while it is warm,
and never let you catch me looking at the sun.
And after all the loves of my life.
After all the loves of my life,
you’ll still be the one.

I will take my life into my hands,
and I will use it.
I will win the worship in their eyes,
and I will lose it.
I will have the things that I desire,
and my passion flow like rivers through the sky.
And after all the loves of my life.
Oh, after all the loves of my life,
I’ll be thinking of you.
And wondering why.

MacArthur Park is melting in the dark,
all the sweet green icing flowing down.
Someone left the cake out in the rain.
I don’t think that I can take it,
‘cause it took so long to bake it.
And I’ll never have that recipe again
Oh no!

25.05.2014

Jimmy Webb – By The Time I Get To Phoenix

Eén van de grootste songwriters is voor mij Jimmy Webb, die je ongetwijfeld kent van zijn lied Mac Arthur’s Park, dat een grote hit was in de versie van de Ierse acteur Richard Harris (1930-2002) in 1968. Het eerste lied wat ik zelf van hem speelde was By The Time I Get To Phoenix, dat ik eind jaren 70 en begin jaren 80 tweestemmig zong met mijn toenmalig lief Monique. Maar Webb schreef meer muzikaal moois, zoals Up Up And Away en The Moon Is A Harsh Mistress. Veel onbekender werk van hem hoorde ik voor het eerst via het schitterende album Watermark (1977) van Art Garfunkel, met uitsluitend songs van Webb. Ik kocht daarna ook bladmuziek met het beste van zijn liederen en heb daar veel uit gespeeld. Het boek staat nog steeds in mijn kast, waaruit veel andere muziek weer snel is verdwenen.

Zijn liederen zijn vooral bekend als cover door anderen, wat mede wordt veroorzaakt door het feit dat Webb zelf geen geweldige zanger is. Toch kies ik er hier voor om hem zelf te laten horen, want zijn uitvoering van By The Time I Get To Phoenix ontroert me zeer, juist door zijn intensiteit en zijn prachtige pianospel. Hij speelde het in het BBC muziekprogramma The Old Grey Whistle Test in 1971.

By The Time I Get To Phoenix
By the time I get to Phoenix she’ll be rising.
She’ll find the note that I left hanging on her door.
She’ll laugh when she reads the part that says I’m leaving,
‘cause I’ve left that girl so many times before.

By the time I make Albuquerque she’ll be working.
She’ll probably stop at lunch, she’ll try to give me a call. Oh yes you will.
But all she’ll hear is that empty phone just keep on ringing,
off the wall, that is all.

By the time I make Oklahoma she’ll be sleeping.
She’ll turn softly and she’ll call my name out low. Oh yes you will.
And she will cry to think that I would really leave her,
though time and time and again, I’ve tried to tell my woman so.
She did not know, that I would really go.