Zoals je weet is de Amerikaan Gregory Porter één van mijn favoriete zangers. Vorig jaar bracht hij een nieuw album uit met als titel Nat King Cole And Me (2017), met nummers die door de Amerikaanse jazz-pianist & zanger Nat King Cole (1919-1965) zijn gezongen. Het lied dat me het meest raakt is I Wonder Who My Daddy Is. Ik heb van nabij meegemaakt hoe heftig het is als je niet weet wie je vader is en dat gevoel kwam bij me terug toen ik dit nummer hoorde.

Het lied betekent ook veel voor Gregory Porter zelf omdat zijn vader Rufus Porter totaal afwezig was in zijn leven. “My father was just straight-up absent. I hung out with him just a few days in my life. And it wasn’t a long time. He just didn’t seem to be completely interested in being there. There were touchstone moments – a Christmas here and a birthday there. He’d promise to show up at three o’clock but not get there until nine or ten at night.” Zijn vader was een prediker, een ook een beetje dichter en visueel kunstenaar. Hij werkte als huisschilder en soms zag Gregory hem aan het werk. “Maybe he would come down off the ladder, and maybe he would give me a few dollars, or maybe he’d stay up on the ladder and, if I were lucky, I’d be spattered with paint, too. It’s a strange thing, what I was feeling: “Gimme some of that splatter.””

Uiteindelijk is de boosheid over zijn vader’s afwezigheid afgenomen bij hem en heeft hij er vrede mee kunnen sluiten. “That’s how I reconcile his having left – his having nothing to do with me. I’ve come to see that everything I do now is probably directly connected to him. At his funeral, I learned he had great charisma, a great singing voice – many of the things I have, come from him. So he may have given me something that’s feeding my family right now.” Bovendien heeft het hem zelf tot een betere vader gemaakt. “I think my father not being around can probably make me a better father. I am conscious of what he didn’t do: not showing up, not being there, not praising achievements. That’s not going to happen, because I remember just the pain. I want my son to know that somebody’s got his back. I missed that.”

Zijn moeder Ruth Porter was Gregory’s heldin. Ze moest in haar eentje 8 kinderen grootbrengen en was daarnaast ook nog prediker en zeer actief om mensen die het zwaar hadden te helpen. Bij hen thuis werd urenlang gebeden, “And of course prayer in the black church is not only a matter of “Our Father, who art in heaven”, because you’re on your knees and you’re making these noises – it’s like moaning and wailing and praying in song. And it’s very musical, and absolutely that comes into my music, into a lot of the intervals and in-between-spaces of my music. It is the essence of who I am.” Volgens zijn moeder schreef hij een liedje toen hij 5 jaar oud was en zette hij het op tape, om het haar te laten horen toen ze terugkwam van haar werk. Toen ze het hoorde zei ze “jeetje, wat klink je als Nat King Cole”, en dat had tot gevolg dat hij al diens platen opzocht in haar platencollectie. “I remember thinking how strange that name was, going through her records, and first seeing his image: this elegant, handsome, strong man sitting by a fire, looking like somebody’s daddy. Then I put the vinyl on the player and out of those speakers came that voice, that nurturing sound. It filled a void in me. My father wasn’t in my life; he wasn’t raising me; he wasn’t showing any interest in me. So Nat’s words, “pick yourself up, dust yourself off, start all over again”, all of these life lessons and words of wisdom, were like fatherly advice. They were coming out of the speakers like Nat was singing those words just to me. I would listen to his albums and imagine that Nat was my father.” Het leidde ertoe dat Gregory in 2004 een semi-autobiografische musical maakte onder de titel Nat King Cole & Me. “That musical was a way of me trying to find my father. I wrote it after my father had passed. The musical was of Nat King Cole; and half of the music was of my original writing. But the story is how I came to Nat’s music in the absence of my father. So in a way, it was some self-prescribed, self-written therapy and emotional medicine for myself. It just so happened that 800 people came to see it a night. After the play, I felt a lighter feeling about my father and a deeper appreciation for both my mother and the great music of Nat King Cole.”

Voor het album Nat King Cole And Me selecteerde Gregory Porter de nummers zoals hij dat altijd doet, op een emotionele manier. “I just gathered the songs that meant something to me over the years. There was a period in college when I had an injury to my shoulder and I needed music to soothe me at that time. So I ended up going back to Nat’s records. Then I did the same thing during the passing of my mother (die overleed in 1992 toen hij 21 was). In a way, there’s a familiarity and a calming effect to Nat’s music. Recording Nat’s music was very personal because I could hear and feel my mother. And I still feel myself searching for my father.”  

De emotionele verbinding voelde hij het sterkst bij het lied I Wonder Who My Daddy Is, dat geschreven werd door de Amerikaanse componiste & tekstschrijfster Gladys Shelley (1911-2003). In 1972 werd het op de plaat gezet door jazz-zangeres Ethel Ennis en ook door actrice Eileen Fulton. In 1996 zong Freddy Cole, de broer van Nat, het nummer op zijn album A Circle Of Love. Het lied vertelt Gregory’s eigen verhaal en beschrijft zijn gevoelens toen hij 6 jaar oud was. “The void I was feeling was filled in some part by Nat King Cole and by his brother as well.”

Bijzonder is het dat Gregory Porter vaker liederen zingt waar een vader een rol speelt. Wat te denken van Papa Was a Rollin’ Stone (1971) van Norman Whitfield (1940-2008) & Barrett Strong, waar de tekst ook zo maar over zijn eigen vader kon gaan. Dat geldt in veel minder mate voor het lied Song For My Father van Ellen May Shashoyan, dat hij zingt op de plaat Serenade For Horace (2017) van de Amerikaanse jazz-drummer Louis Hayes. De tekst daarvan gaat juist over een ideale vader. “If there was ever a man, who was generous, gracious and good, that was my dad. The man, a human being so true, he could live like a king, ‘cause he knew the real pleasure in life to be devoted to and always stand by me, so I’d be unafraid and free.” Hopelijk is dat de vader die Gregory Porter zelf kan zijn voor zijn eigen kinderen.

I Wonder Who My Daddy Is
I wonder who my daddy is,
I wonder who.
Is he that man came by sometime,
then went away?
Was he the one who telephones,
and speaks so low?
And mommy’s voice is shaken,
when she said hello.

Was he that tall man
who held me on his knee?
I can’t remember, I was only three.
My grandma says he can’t be found.
He’s away in some other town.

In every place I look,
in every face I see.
It’s on my mind,
I’ve gotta find this part of me.
Has he a car, is he a movie star?
Does he paint the skies?
I’ll wonder who my daddy is
until I die.

I wonder who my daddy is,
I wonder who.
I wonder who my daddy is,
I wonder who.
I wonder who my daddy is,
I wonder who.
I wonder who my daddy is,
until I die.
Until I die.