De Amerikaanse singer/songwriter Diane Birch kwam in 2009 met het geweldige album Bible Belt, dat me deed hopen dat ze de nieuwe Carole King zou worden. Maar helaas is ze op zoek gegaan naar haar eigen geluid en daarbij totaal verdwaald. Gelukkig kan ik haar op haar best laten horen & zien aan je met haar soulvolle lied Don’t Wait Up, dat ze speelt samen met Daryl Hall (die je kent van Hall & Oates) en zijn geweldige groep muzikanten. De enthousiaste gitarist tussen Hall & Birch in is Tom T-Bone Wolk (1951-2010), die sinds 1981 basgitaar speelde bij Hall & Oates en daar ook musical director was.
Don’t Wait Up I said to the river running through my heart, you got a long way to go until the waters part. Come the clouds rollin’ in and all the people hide, they say run, run baby to the sunny side.
I said to the preacher standing at my door, why you chasin’ a rainbow when you got a star? He said you’re gonna be sorry if you open that lid. I said it’s too late daddy, I already did.
I said, oh, oh, don’t wait up for me. Oh, oh, ‘cause you ain’t gonna like what you see No, no, no. Don’t wait up. Don’t wait up
I looked at the clock and it was quarter to twelve. I started counting the minutes to the freedom bell. I said the midnight hour is gonna take me home, and today’s sorrow will be here no more.
I said oh, oh, don’t wait up for me. Oh, oh, ‘cause you ain’t gonna like what you see. No, no, no
I said to the river running through my heart, you got a long way to go until the waters part. I said to the preacher standing at my door, why you chasin’ a rainbow when you got a star?
I said the midnight hour is gonna take me home, and today’s sorrow will be here no more. Come the clouds rollin’ in and all the people hide, they say run, run baby to the sunny side.
Retro is in de mode en dus werd 2010 het jaar van de cover albums. Van tribute albums door meerdere artiesten voor Cy Coleman en Judy Collins, naar tribute albums door één artiest voor één artiest, zoals Trijntje Oosterhuis voor Michael Jackson, tot albums met covers van meerdere artiesten uitgevoerd door Marc Cohn en Peter Gabriel of uitgekozen door Leo Blokhuis & Ricky Koole. Mijn keuze uit de albums die ik in 2010 voor het eerst heb gehoord, is geworden:
10 The Unthanks – Here’s The Tender Coming (2010) Bijzondere folk muziek van de Engelse zusters Rachel & Becky Unthank met prachtige arrangementen en samenzang.
9 Trijntje Oosterhuis – Never Can Say Goodbye (2010) Covers van Michael Jackson met alleen de gitaar van Leonardo Amuedo en mooie achtergrondvocalen. Het concert in Tivoli was voor mij het beste van het jaar.
8 Kari Bremnes – Norwegian Mood (2002) Noorse zangeres die ik dit jaar voor het eerst hoorde en me gelijk boeide. Haar Engelstalige album is het meest toegankelijk, want dan zijn de mooie teksten ook te volgen.
7 Diane Birch – Bible Belt (2009) Die heb ik al aan je voorgesteld in mijn artikel van 17 Mei van dit jaar met het prachtige Nothing But A Miracle, samen met Daryl Hall. Retro met hoge kwaliteit.
6 Peter Gabriel – Scratch My Back (2010) Alleen begeleid door piano en strijkers zingt hij zeven songs van bekende artiesten (David Bowie, David Byrne, The Kinks, Randy Newman, Lou Reed, Paul Simon en Neil Young) en zes van minder bekende (o.a. Elbow, Radiohead en Bon Iver). Hoogtepunten: Power Of The Heart en I Think It’s Going To Rain Today.
5 Alex Roeka – Beet van de liefde (2008)
Heftig thema album over een man die zijn vrouw en kinderen achterlaat voor een nieuwe liefde. Met alles erop en eraan: hartstocht, passie, pijn, schuldgevoel, angst, genot, kwetsbaarheid, geluk. Ruwe stem en prachtige arrangementen.
4 Kristin Asbjornsen – Wayfaring Stranger: A Spiritual Songbook (2007) Noorse zangeres die me gelijk bij de keel greep. Wat een emotie en wat een prachtige arrangementen die me steeds weer op het verkeerde been zetten. Gospel en americana maar dan wel zonder voorspelbaarheid.
3 Diverse artiesten – The Best Is Yet To Come: The Songs Of Cy Coleman (2009) Songs van een groot componist uit de jaren 50 & 60 gezongen door zangeressen van nu, zoals Madeleine Peyroux, Patty Griffin, Sara Watkins, Nikki Costa, Ambrosia Parsley, Fiona Apple en begeleid door een vaste band. Buitengewoon.
2 Leo Blokhuis & Ricky Koole – Sleeping Beauties: Songs We Shouldn’t Forget (2009) en Lost & Found: Songs We Shouldn’t Forget (2010) Mooie keuzes van de favoriete muziek van dit echtpaar, die me kennis deed maken met voor mij onbekende artiesten (Stephen Fearing, Charlie Haden, Jake Holmes) en me andere weer terug deed vinden (Nick Drake, Donny Hathaway, Allison Moorer, Nina Simone, Teitur).
1 Marc Cohn – Listening Booth: 1970 (2010)
Grandioos eerbetoon aan de muziek uit het jaar 1970, die we toen in de platenzaak konden horen in een luistercabine. Een geweldige zanger en een mooie, afwisselende keuze aan songs: Badfinger – No Matter What, Bread – Make It With You, JJ Cale – After Midnight, Joe Cocker – The Letter, Creedence Clearwater Revival – Long As I Can See The Light, The Grateful Dead – New Speedway Boogie, John Lennon – Look At Me, Paul McCartney – Maybe I’m Amazed, Van Morrison – Into The Mystic, Smokey Robinson – Tears Of A Clown, Paul Simon – Only Living Boy in New York en Cat Stevens – Wild World. Bekende nummers, maar toch steeds verrassend door de eigen interpretatie en arrangementen. Het heerlijke duet met India Arie op Make It With You is nog niet live te vinden op YouTube, dus valt mijn keuze op Wild World. (*1)
NOTEN *1 Wild World komt van het album Tea For The Tillerman (1970). Het lijkt alsof het lied gaat over een verlo-ren liefde en een specifiek iemand. Zo zou het geïnspireerd zijn door het model Patti D’Arbanville met wie Cat Stevens een romance had van 1968 tot 1970. Maar voor hemzelf ging het meer over zijn eigen leven, zoals hij vertelde in The Chris Isaak Hour in 2009: “Ik stond op het punt in mijn leven waar het begon te gebeuren en ik ging zelf de wereld in. Ik had al een carrière achter de rug en wilde mezelf waarschuwen om deze keer voorzichtig te zijn. Het gaat over contact verliezen met de realiteit en vooral met een thuis.” Die eerste carrière vond plaats vanaf zijn 18e, in de periode van 1966-1968, toen hij hits had als I Love My Dog en Matthew & Son en optrad met Jimi Hendrix. Nadat hij in 1969 bijna stierf als gevolg van tbc, besloot hij meer zijn eigen weg te volgen, ook muzikaal gezien.
Wild World Now that I’ve lost everything to you.
You say you want to start something new.
And it’s breaking my heart, you’re leaving.
Baby, I’m grieving.
If you want to leave, take good care.
Hope you have a lot of nice things to wear.
Then a lot of nice things turn bad out there.
Oh, baby, baby, it’s a wild world.
It’s hard to get by, just upon a smile.
Oh, baby, baby, it’s a wild world.
I’ll always remember you,
like a child, girl
You know I’ve seen a lot of what the world can do.
And it’s breaking my heart in two.
Because I never wanna see you sad, girl.
Don’t be a bad girl.
But if you wanna leave, take good care.
Hope you make a lot of nice friends out there.
Just remember there’s a lot of bad and beware.
Oh, baby, baby, it’s a wild world.
It’s hard to get by, just upon a smile.
Oh, baby, baby, it’s a wild world.
I’ll always remember you,
like a child, girl.
Baby I love you.
But if you want to leave, take good care.
Hope you make a lot of nice friends out there.
But just remember there’s a lot of bad and beware.
Oh, baby, baby, it’s a wild world.
It’s hard to get by, just upon a smile.
Oh, baby, baby, it’s a wild world.
I’ll always remember you,
like a child, girl.
Mijn favoriete live nummer van dit moment is een duet tussen de rising star Diane Birch en de oude rot Daryl Hall. Het lied brengt me terug naar de jaren ’70, toen ik via James Taylor kennismaakte met de muziek van Carole King.
Diane Birch is een 27-jarige Amerikaanse singer-songwriter, die muziek maakt als een “old soul”. Daryl Hall zei tegen haar: “Ik probeer er achter te komen waarom je schrijft zoals je doet en waar je door beïnvloed bent, omdat ik naar je muziek luister en ik dezelfde dingen hoor die bij mij spelen. Maar toen hoorde ik dat je opgegroeid bent in de kerk, en toen begreep ik het, want dat ben ik ook.” Haar vader was pastor bij de Zevendedags Adventisten en daardoor werd ze zeer afgeschermd en conservatief opgevoed in een relatief kleine religieuze gemeenschap, met weinig interactie met de wereldlijke omgeving. Zonder radio en tv en met alleen kerkelijke en klassieke muziek om haar heen. Men gaan er vanuit dat ze beïnvloed is door Carole King en Laura Nyro, maar daar is ze pas naar gaan luisteren toen mensen haar attendeerden op de overeenkomsten. Ze is opgegroeid alsof het vijftig jaar eerder was en artiesten uit de jaren ‘70 hadden vaak eenzelfde achtergrond en kwamen ook vaak uit een conservatief milieu.
Diane leerde piano spelen vanaf haar zevende, en kreeg les volgens de zogenaamde Suzuki-methode, waardoor ze in staat is om te kunnen spelen wat ze hoort. Ik had daar nog nooit van gehoord, maar al lezende spreekt de methode en de filosofie erachter me enorm aan, vandaar hieronder een uitgebreide noot. (*1)
Daryl Hall (oorspronkelijk Hohl) is inmiddels 63 en natuurlijk vooral bekend van Hall & Oates, die met hun mix van R&B, soul en rock, meer platen hebben verkocht dan enig ander duo in de muziek geschiedenis. Denk aan nummers als Rich Girl, Kiss On My List, I Can’t Go For That, Maneater en Everytime You Go Away, dat bekend is geworden door Paul Young. Opgegroeid in de straten van Philadelphia, begon hij als sessie muzikant en achtergrond zanger voor Gamble & Huff, de pioniers van de Philadelphia Soul. Hall heeft tegenwoordig een maandelijkse webcast Live from Daryl’s House, waarin hij optreedt met gasten, zoals Smokey Robinson, Todd Rundgren en The Doors en aankomende artiesten als K.T. Tunstall, Eli Paperboy Reed en Diana Birch. Daarnaast restaureert hij historische huizen in de VS en Engeland.
In beeld zit naast Daryl Hall, Tom T-Bone Wolk (1951-2010) met zijn lead-gitaar. Hij was sinds 1981 de bassist en musical director van Hall & Oates en overleed afgelopen februari aan een hartaanval. Hij speelde o.a. met Carly Simon en Billy Joel. Zijn muzikale liefde was voor acoustische, organische, rootsy, bluesy, swampy, funky, soulful muziek en hij droomde ervan om in een band te mogen spelen met Nick Lowe en G.E. Smith (Hall & Oates, Bob Dylan) op gitaar, Terry Adams (NRBQ) op toetsen en Levon Helm (The Band) op drums. De beste bass line was volgens hem te horen op Ain’t Nothing Like the Real Thing door James Jamerson (*2) en Silly Love Songs door Paul McCartney.
NOTEN
*1 Shinichi Suzuki (1898-1998) was een Japanse violist die moeite had met het leren van de Duitse taal. Het viel hem op dat jonge kinderen juist heel snel zijn in het aanleren van een taal of zelfs van een ingewikkeld dialect, omdat het hun moedertaal is. Doorredenerend kwam hij op het idee dat als kinderen dat kunnen, ze ook van nature over de vaardigheid moeten beschikken om een instrument te kunnen spelen. En dat alle kinderen dat kunnen leren met behulp van de juiste omgeving. Talent is volgens hem niet aangeboren, maar wordt gevormd door middel van training en hard werken. Blijven oefenen tot het natuurlijk en gemakkelijk wordt. Tegelijkertijd bevorder je daarmee de karakter-ontwikkeling van een kind. Deze ideeën vormden de basis voor zijn Talent Educatie Methode (sainō kyōiku). Uitgaan van het natuurlijke proces van horen, nadoen en herhalen. Jong beginnen en de ouders er heel intensief bij betrekken. Een kind de vrijheid geven om iets te leren, gemoedelijk en speels. Het daarbij aanmoedigen, met liefde fouten verbeteren en het vertrouwen geven door te wijzen op wat het kind al wel kan. Niet zuiver technisch, maar doordrongen van hart en geest. Suzuki was sterk beïnvloed door de vreselijke gebeurtenissen in zijn land tijdens de tweede wereldoorlog. Zijn doel was om kinderen schoonheid bij te brengen en ze te helpen ontwikkelen tot evenwichtige, ruimdenkende en sociaal voelende volwassenen. Volgens hem is een kunstwerk een uiting van de persoonlijkheid, de gevoelens en bekwaamheid van een mens. Een echte kunstenaar is iemand met edele gevoelens, gedachten en gedragingen en met een nobel hart. “Als een kind mooie muziek hoort vanaf de geboorte en het die muziek zelf leert spelen, ontwikkeld het sensitiviteit, discipline en doorzettingsvermogen en krijgt het een mooi hart.”
*2 James Jamerson (1936-1983) was volgens T-Bone Wolk “de God van de Fender Bass”. Hij is ondermeer te horen op What’s Going On (Marvin Gaye 1971) en op Rock The Boat (The Hues Corporation 1974). Door zijn innovatieve manier van spelen heeft de bas een veel belangrijkere rol gekregen in de moderne muziek. Na een fietsongeval als kind zat hij een jaar in een rolstoel en heeft hij altijd mank gelopen, wat zijn zelfvertrouwen geen goed heeft gedaan. Nadat hij per toeval zijn instrument, de contrabas, had ontdekt, speelde hij van jongs af aan in allerlei jazzclubs. Vanaf het begin was hij betrokken bij Motown Records en begon hij deel uit te maken van de befaamde Funk Brothers, de Motown studio band. In 1961 switchte hij naar de electrische Fender basgitaar, waardoor het basgeluid meer naar voren kwam. Zijn geluid werd zo cruciaal voor Motown dat opnames werden uitgesteld als hij niet beschikbaar was en hij 1000 dollar per week verdiende. Uiteindelijk ging het mis door zijn chronische alcoholisme en emotionele problemen en bracht hij zijn laatste jaren door in ziekenhuizen en psychiatrische inrichtingen.
Nothing But A Miracle Gettin’ tired of living Living for a moment Gettin’ tired of hanging on the line Wake up every morning And I pull back the curtain Wonder if it’s gonna rain or shine
Gettin’ tired of thinking Gettin’ so tired of begging Gettin’ tired of forgetting That there’s two of us I’m getting so tired of loving a man That just don’t give a damn
Just tell me Tell baby why I’m holding on When your loving’s long gone I got a good mind So why don’t you tell me why I can’t say goodbye Just tell me baby, why I’ve been holding on For so long And nothing but a miracle is gonna bring ya back Bring ya back to me now
I gotta get myself together Gotta stop telling myself that I can do no better Gotta go out and maybe start meeting some new people I gotta go out and buy myself one of those little black dresses Cause I’m so tired of this t-shirt I’m so tired of cryin’ off all my make up Gettin’ just so tired of waking up With a lonely heart I’m getting so tired of giving a damn About an absent hearted man
Just tell me Tell me baby why I’m holding on When your love is long gone I got a good mind So why don’t you tell me why I can’t say goodbye Just tell me baby why I’ve been holding on For so long And nothing but a miracle is going to bring it back Bring you back to me now
Oh, I can see it (Coming down the shadows) I can see it (It’s coming through the windows) Oh, I can see it (Coming down the ceiling) I can’t escape the feeling Can’t escape the feeling
Tell me baby, why I’m holding on When your love is long gone I got a good mind So why don’t you tell me why I can’t say goodbye Just tell me baby, why I’ve been holding on For so long And nothing but a miracle is gonna bring it back Bring ya back to me now Oh, nothing but a miracle Is gonna bring you back to me now.
De Amerikaanse singer/songwriter Diane Birch kwam in 2009 met het geweldige album Bible Belt, dat me deed hopen dat ze de nieuwe Carole King zou worden. Maar helaas is ze op zoek gegaan naar haar eigen geluid en daarbij totaal verdwaald. Gelukkig kan ik haar op haar best laten horen & zien aan je met haar soulvolle lied Don’t Wait Up, dat ze speelt samen met Daryl Hall (die je kent van Hall & Oates) en zijn geweldige groep muzikanten. De enthousiaste gitarist tussen Hall & Birch in is Tom T-Bone Wolk (1951-2010), die sinds 1981 basgitaar speelde bij Hall & Oates en daar ook musical director was.
Don’t Wait Up
Retro is in de mode en dus werd 2010 het jaar van de cover albums. Van tribute albums door meerdere artiesten voor Cy Coleman en Judy Collins, naar tribute albums door één artiest voor één artiest, zoals Trijntje Oosterhuis voor Michael Jackson, tot albums met covers van meerdere artiesten uitgevoerd door Marc Cohn en Peter Gabriel of uitgekozen door Leo Blokhuis & Ricky Koole. Mijn keuze uit de albums die ik in 2010 voor het eerst heb gehoord, is geworden: 
