Comes And Goes is één van mijn favoriete nummers van de Amerikaanse singer/songwriter Dan Fogelberg (1951-2007), dat hij hier speelt tijdens een concert in 1976. Hij wordt erbij begeleid door zijn vrienden van de country-rock groep Fool’s Gold, die bestond uit Tom Kelly, Danny Henson, Doug Livingston & Ron Grinel. Het nummer komt van zijn derde album Captured Angel uit 1975. In dat jaar speelde hij in het voorprogramma van de toen zeer succesvolle country rockband de Eagles.

Fogelberg komt uit een muzikaal gezin met een klassiek geschoolde pianiste Margaret als moeder en vader Lawrence Peter die bandleider was op een high school. Op z’n 14e speelde hij in Beatles cover band The Clan en daarna in nog een cover band The Coachmen. Nadat hij ontdekt was werd hij naar Tennessee gestuurd om zich verder te ontwikkelen o.a. door middel van sessie werk.

Ik genoot altijd erg van zijn muziek en dan vooral van zijn albums uit de jaren 70: Home Free (1972), Souvenirs (1974), Captured Angel (1975), Netherlands (1977), Twin Songs of Different Mothers (met fluitist Tim Weisberg) en Phoenix (1979). Daarna ben ik hem uit het oog verloren, omdat hij meer op de country tour ging.

Comes And Goes
The woman’s like the night
she comes and goes.
She breaks my heart each day,
and never knows.
And the time I spend in sorrow,
will match the time that I live.
And the time that’s left
is all I have to give.

The woman’s like
an ivy on a pole.
She wraps her twisted love
around my soul
There will come a sudden winter,
when she’ll seek the warmth of day.
And there’ll come a time
when she will come to stay.

The woman’s like the tide,
she comes and goes.
She knows the things
that I can just suppose.
And the time I spend in sorrow,
will match the time that she laughs.
And the songs I sing
cannot explain but half.

“End of October the sleepy brown woods seemed to nod down their heads to the winter. Yellows and grays paint the sad skies today, and I wonder when you’re comin’ home.” Zo begint één van de mooiste Oktober liederen aller tijden, Old Tennessee van de Amerikaanse singer/songwriter Dan Fogelberg (1951-2007). Het lied komt van het album Captured Angel (1975). Ik vond een prachtige live versie uit 1976 en deel die graag met je.

Old Tennessee
End of October the sleepy brown woods seem to
nod down their heads to the winter.
Yellows and grays paint the sad skies today,
and I wonder when you’re comin’ home

Woke up one mornin’ the wind through the window
reminded me winter was just ‘round the bend.
Somehow I just didn’t see it was comin’.
It took me by surprise again

And I hear you’re in San Francisco.
Livin’ with your sister who’s a mother to be.
And her husband’s way down in Georgia.
And I’m still in old Tennessee,
wishin’ you’d come home to me.

Life here is easy I’m sure you recall
how it’s so warm and breezy in the summer and the fall.
But winter’s upon me now and I’ve got no heat here.
And I miss your fire so sweet dear.
I miss your fire so sweet

And I hear you’re in San Francisco.
Livin’ with your sister who’s a mother to be.
And her husband’s way down in Georgia.
And I’m still in old Tennessee.
Wishin’ you’d come home to me.

End of October the sleepy brown woods seem to
nod down their heads to the winter.
Yellows and grays paint the sad skies today,
and I wonder when you’re comin’ home.
I wonder when you’re comin’ home.
I wonder when you’re comin’ home.

Een zanger die me diep in mijn ziel raakte was de Amerikaanse singer/songwriter Dan Fogelberg (1951-2007). Ik ontdekte hem midden jaren 70 en was gelijk verkocht. Draaide zijn platen grijs. Hij had een mooie en intense stem, bracht ontroerende teksten en begeleidde die met schitterende muziek. Zijn eerste album was Home Free (1972) met werkelijk prachtige nummers als Stars, To The Morning en Looking For A Lady. Zijn tweede, Souvenirs (1974), was wat meer uptempo met het lekkere Part Of The Plan als opener en begeleiders als Don Henley & Glenn Frey van de Eagles, Gerry Beckley van America en Graham Nash. En zijn derde plaat, Captured Angel (1975), was mijn favoriet met Comes And Goes, Old Tennessee en Next Time en begeleiders als Russ Kunkel (de drummer van James Taylor), David Lindley en J.D Souther. De albums daarna werden steeds wat minder, ondanks uitschieters als Longer op het album Phoenix (1979) en zijn samenwerking met fluitist Tim Weisberg op het album Twin Sons Of Different Mothers (1978).

Tot mijn grote geluk vond ik onlangs een live concert van Fogelberg uit 1976, toen hij wat mij betreft op zijn top was. Bij het concert werd hij bij sommige nummers begeleid door de toen populaire countryrock band Fools Gold. En hij speelt bijna al mijn favoriete nummers op een zeer hoog niveau. Ik zou je van alles willen laten horen en zien, maar uiteindelijk heb ik gekozen voor Stars, omdat het me iedere keer weer raakt als ik het hoor. Liefdesverdriet en hartepijn, wie herkent het niet?

Stars
Stood out in the rain,
let it soak me down,
before I called you,
I called you.
Didn’t see me there,
hidden by the rain,
beneath your window,
but I saw you.

Putting on your face
before the mirror on the wall.
Dreaming that the looking glass was me.
Catching your fondest gazes,
living through your fickle phases,
I love you.

And it’s getting easier each day,
to weep about you.
Harder every night
to sleep without you.
How many years must I be,
Driven by this dream of love with you?

Spend my dimes on phones,
trying just to talk,
but you never once answered,
You let it ring.
Spend my nights alone,
catching falling stars
to give to you love.
They’re just for you.

For stars fall every time,
a lover has to face the truth.
And far too many stars have fell on me.
And as they trail the skies,
and burn their paths upon my eyes,
I cry.

And it’s getting easier each day,
to weep about you.
Harder every night
to sleep without you.
How many years must I be driven,
by this dream of love with you?
With you.
With you.