Zoals je weet ben ik een groot liefhebber van Braziliaanse muziek sinds mijn kennismaking met Sergio Mendes & Brasil 66 in mijn jeugd. Daarom was ik aangenaam verrast door deze geweldige uitvoering van het lied Roda viva door de Nederlandse vocale groep Cantorias met o.a. de Braziliaans/Utrechtse zangeres Lilian Vieira tijdens een optreden in 2021. De groep richt ze op de sound van de Braziliaanse muziek uit de jaren 70 & 80. Het nummer wordt hier gezongen door de Braziliaanse bassist Breno Viricimo samen met de zangeressen Nina Rompa, Femke Smit, Anna Serierse & Lilian Vieira. Het staat op hun debuutalbum van vorig jaar.
Het lied Roda viva (Levenscirkel) werd geschreven door Chico Buarque. Zijn familienaam is Buarque de Hollanda, wat heel toepasselijk is in deze context. Het nummer komt uit zijn gelijknamige musical uit 1967 en is een verhuld protestlied tegen de dictatuur. Zijn vader Sergio was historicus, socioloog & journalist en zijn moeder Maria beeldend kunstenaar & pianiste. Zijn zussen zijn zangeres Miucha (1937-2018) & politica Ana de Hollanda, die o.a. minister van cultuur was.
Meer van dit soort muziek vind je via Olaiamusic, een initiatief van Breno Viricimo waarmee hij een leidende stem wil zijn bij het bevorderen van interculturele uitwisseling. Het is de missie van Olaiá om in Nederland de diversiteit en het rijke culturele erfgoed van Braziliaanse muziek uit te dragen en te vieren binnen een gemeenschap van muzikanten en fans.
Roda viva
Tem dias que a gente se sente,
como quem partiu ou morreu.
A gente estancou de repente,
ou foi o mundo então que cresceu.
A gente quer ter voz ativa,
no nosso destino mandar.
Mas eis que chega a roda-viva,
e carrega o destino pra lá.
Roda mundo, roda-gigante.
Rodamoinho, roda pião.
O tempo rodou num instante,
nas voltas do meu coração
A gente vai contra a corrente,
até não poder resistir.
Na volta do barco é que sente,
o quanto deixou de cumprir.
Faz tempo que a gente cultiva,
a mais linda roseira que há.
Mas eis que chega a roda-viva,
e carrega a roseira pra lá.
Roda mundo, roda-gigante.
Rodamoinho, roda pião.
O tempo rodou num instante,
nas voltas do meu coração.
A roda da saia, a mulata,
não quer mais rodar, não senhor.
Não posso fazer serenata,
a roda de samba acabou.
A gente toma a iniciativa,
viola na rua, a cantar.
Mas eis que chega a roda-viva,
e carrega a viola pra lá.
Roda mundo, roda-gigante.
Rodamoinho, roda pião.
O tempo rodou num instante,
nas voltas do meu coração.
O samba, a viola, a roseira,
um dia a fogueira queimou.
Foi tudo ilusão passageira,
que a brisa primeira levou.
No peito a saudade cativa,
faz força pro tempo parar.
Mas eis que chega a roda-viva,
e carrega a saudade pra lá.
Roda mundo, roda-gigante.
Rodamoinho, roda pião.
O tempo rodou num instante,
nas voltas do meu coração.
