Als je van soul houdt moet je zeker even luisteren & kijken want ik heb weer een bijzondere vondst gedaan. Onlangs ontdekte ik namelijk een fragment uit begin jaren 70, van een studio-opname van het lied Oh No Not My Baby. Het wordt hier gezongen door soul-zangeres Merry Clayton, met piano & vocale begeleiding van Carole King, die het nummer ook zelf schreef samen met haar echtgenoot en tekstschrijver Gerry Goffin (1939-2014). Hier zie & hoor je King’s eigen uitvoering van haar nummer uit 2000, toen ze het zelf weer op een album zette.
King & Goffin schreven in de jaren 60 tijdens hun huwelijk (dat duurde tot 1968) een enorm aantal nummers, waarvan veel ook hits werden. Denk aan Will You Still Love Me Tomorrow (The Shirelles 1960), Up On The Roof (The Drifters1962), One Fine Day (The Chiffons 1963), Hey Girl (Freddy Scott 1963) en (You Make Me Feel Like a) Natural Woman (Aretha Franklin 1967). Pas begin jaren 70 begon ze, gestimuleerd door haar goede vriend James Taylor, als singer/songwriter en kwam het grote succes in 1971 met haar geweldige album Tapestry.
Oh No Not My Baby werd voor het eerst op de plaat gezet door zangeres Maxine Brown in 1964. (Hier zingt ze het live bij een optreden in 1968.) De allereerste versie van The Shirelles (die je hier kunt horen) werd toentertijd niet uitgebracht op de plaat, omdat de leadzang afgewisseld werd door de zangeressen en het daardoor nogal rommelig overkwam volgens de producers.
Merry Clayton kreeg voor deze uitvoering een nominatie voor een Grammy voor the Best Female R&B Vocal Performance van 1972. Verder is ze vooral bekend van haar duet met Mick Jagger in het nummer Gimme Shelter van The Rolling Stones uit 1969.
Oh No Not My Baby When my friends told me you had someone new. I didn’t believe a single word was true. I showed them all I had faith in you. I just kept right on saying.
Oh, no, not my baby. Oh, no, not my sweet baby. You’re not like these other guys, who lead you on and tell you lies.
My mama told me when rumors spread. There’s truth somewhere, and I should use my head. But I didn’t listen to a word she said. I kept right on saying.
Oh, no, not my baby Oh, no, not my sweet baby You’re not like these other boys, who play with hearts like they were toys.
Mijn 100e artikel op deze blog gaat net als de eerste over mijn grote muziekliefde James Taylor. Deze keer over het lied dat mijn leven veranderde, You’ve Got A Friend. Ik hoorde het voor het eerst in de zomer van 1971, toen ik de tjalk van mijn oom Kees aan de buitenkant aan het schoonmaken was op de Vecht bij Loenen. Ik herinner het me nog heel goed. Ik zat in een klein bootje met een emmer voor me en een spons in mijn hand. En toen weerklonk ineens het lied over de radio, en ik moest erbij gaan zitten want ik stond ineens te trillen op mijn benen. Zoiets had ik nog nooit gehoord. Een stem die me heel diep raakte en muziek die een totaal nieuwe wereld voor me opende, zowel emotioneel als muzikaal.
Ik ben daarna zo snel als ik kon naar de platenzaak gerend en kocht het album Mud Slide Slim And The Blue Horizon, waar het nummer op stond. Ik draaide het onophoudelijk. En al snel ontdekte ik ook Carole King en haar schitterende album Tapestry. Zij had You’ve Got A Friend geschreven als reactie op een zin uit het nummer Fire and Rain van Taylor, “I’ve seen lonely times when I could not find a friend.” En ze schonk het lied aan hem, zodat hij het tegelijkertijd met haar zelf kon uitbrengen op de plaat. Achteraf een zeer genereus geschenk, want hij werd er onmiddellijk een ster door. Zij gaf het hem omdat het lied Taylor zo diep had geraakt, gezien zijn aanleg tot depressie, en omdat het hun bijzondere vriendschap leek te verwoorden. Hij op zijn beurt had King enorm gesteund bij het omgaan met haar plankenkoorts. Het gezamenlijk touren en optreden gaf haar de kans om als anonieme pianiste geleidelijk aan stappen te maken om haar angsten te overwinnen.
Naast James Taylor & Carole King, volgde ik al snel ook alle muzikanten en zangers & zangeressen die met hen meespeelden, zoals Joni Mitchell, Carly Simon, David Crosby, Graham Nash en Linda Ronstadt. En zo ontwikkelde ik langzamerhand mijn eigen muzieksmaak. Tegelijkertijd stimuleerde het mijn eigen zang & pianospel. Ik kocht de muziekboeken van Mud Slide Slim en Tapestry en zong al snel Taylor & King songs, mezelf begeleidend op de piano. Ook had ik een beste vriendin, Aleid de Jong, die mijn liefde voor James Taylor en Carole King deelde en met wie ik eindeloos de albums draaide. Als er een nieuw album uitkwam, dan zochten we elkaar op en stond de plaat de hele dag op. We bespraken hem samen en al snel kenden we alle teksten uit ons hoofd.
En tot mijn eigen verbazing ken ik die teksten nog steeds, zoals een aantal jaren geleden bleek, toen ik in de VS een bevriende gitarist verraste, door zelfs de meest obscure James Taylor songs te kunnen zingen die hij kon bedenken. Toen mijn grote favoriet zelf eindelijk naar Nederland kwam en een concert gaf in Carré, waren Aleid en ik daar natuurlijk bij en we genoten enorm.
De live opname komt van een BBC concert van James Taylor uit 1971 samen met Carole King en haar band Jo Mama. In dit nummer spelen mee Lee Sklar op bas en Russ Kunkel op drums.
Ik stel het op prijs als je dit jubileum van de Songcatcher, met het 100e artikel, met me mee viert en me laat weten welk lied jouw leven veranderde.
You’ve got a friend When you’re down and troubled, and you need some love and care. And nothing, oh nothing is going right. Close your eyes and think of me, and soon I will be there, to brighten up even your darkest night.
You just call out my name. And you know, wherever I am, I’ll come running, to see you again. Winter, spring, summer or fall, all you’ve got to do is call, and I’ll be there, yeah yeah yeah. You’ve got a friend
If the sky above you, should grow dark and full of clouds. And that old north wind should begin to blow. Keep your head together, and call my name out loud now baby. Soon I’ll be knocking upon your door.
You just call out my name, and you know, wherever I am, I’ll come running, to see you again. Winter, spring, summer or fall, now all you’ve got to do is call on me, and I’ll be there, yeah yeah yeah.
Tell me ain’t it good to know, that you’ve got a friend,. when people can be so cold. They’ll hurt you, yes and desert you. They’ll take your soul if you let them, but don’t you let them.
You just call out my name, and you know, lord wherever I am, I’ll come running, running, yeah yeah yeah, to see you again. Winter, spring, summer or fall, now all you’ve got to do is call, and I’ll be there, yeah yeah yeah.
You’ve got a friend. You’ve got a friend. Ain’t it good to know, that you’ve got a friend. Ain’t it good to know. Yeah, yeah, yeah. You’ve got a friend.
Een zeer succesvol componiste van vele hits (samen met haar echtgenoot Gerry Goffin) en een begenadigd pianiste, maar heel onzeker om te zingen voor een publiek. Dat was Carole King in 1970, toen ze na haar scheiding haar schreden had verzet en zich wilde gaan profileren als zelfstandig singer-songwriter. Tijdens een concert van James Taylor in New York, waarbij ze hem begeleidde op de piano, zette hij haar voor het blok. Hij introduceerde het lied “Up On The Roof” (*1), gebaarde naar King achter de piano en kondigde haar aan, “Ladies and gentlemen, Carole King!” Ze hoopte dat ze spontaan door de vloer van het podium kon zakken, maar na het enorme applaus van het publiek, dat haar naam natuurlijk herkende, begon ze met wankele stem te zingen.
Helaas heb ik dat cruciale moment niet in beeld en daarom zie je hier de versie die ze een jaar later zong bij de BBC. (*2)
NOTEN
*1 Het lied Up On The Roof was in 1962 een grote hit voor The Drifters en is ondermeer gecovered door Neil Diamond, Rickie Lee Jones, The Nylons, Laura Nyro, Kenny Rankin, Dusty Springfield, James Taylor en Ike & Tina Turner.
*2 Hier zie je het hele concert uit 1971 met I Feel The Earth Move, (You Make Me Feel Like A) Natural Woman, So Far Away, It’s Too Late, Will You Still Love Me Tomorrow en Up On The Roof. James Taylor speelt mee op gitaar en Charles Larkey, haar tweede echtgenoot, op bas.
Up On The Roof When this old world starts getting me down, and people are just too much for me to face. I climb way up to the top of the stairs, and all my cares just drift right in to space.
On the roof’s the only place I know. Where you just have to wish to make it so. Oh let’s go up on the roof.
At night the stars put on a show for free. And darling, you can share it all with me.
I keep a-telling you, right smack dab in the middle of town now, I found a paradise that’s trouble proof. So if this world starts to getting you down there’s room enough for two up on the roof.
Up on the roof. Everything’s all right. Up on the roof. Oh, come on baby. Come on now darling. Everything’s all right. Up on the roof.
Mijn favoriete live nummer van dit moment is een duet tussen de rising star Diane Birch en de oude rot Daryl Hall. Het lied brengt me terug naar de jaren ’70, toen ik via James Taylor kennismaakte met de muziek van Carole King.
Diane Birch is een 27-jarige Amerikaanse singer-songwriter, die muziek maakt als een “old soul”. Daryl Hall zei tegen haar: “Ik probeer er achter te komen waarom je schrijft zoals je doet en waar je door beïnvloed bent, omdat ik naar je muziek luister en ik dezelfde dingen hoor die bij mij spelen. Maar toen hoorde ik dat je opgegroeid bent in de kerk, en toen begreep ik het, want dat ben ik ook.” Haar vader was pastor bij de Zevendedags Adventisten en daardoor werd ze zeer afgeschermd en conservatief opgevoed in een relatief kleine religieuze gemeenschap, met weinig interactie met de wereldlijke omgeving. Zonder radio en tv en met alleen kerkelijke en klassieke muziek om haar heen. Men gaan er vanuit dat ze beïnvloed is door Carole King en Laura Nyro, maar daar is ze pas naar gaan luisteren toen mensen haar attendeerden op de overeenkomsten. Ze is opgegroeid alsof het vijftig jaar eerder was en artiesten uit de jaren ‘70 hadden vaak eenzelfde achtergrond en kwamen ook vaak uit een conservatief milieu.
Diane leerde piano spelen vanaf haar zevende, en kreeg les volgens de zogenaamde Suzuki-methode, waardoor ze in staat is om te kunnen spelen wat ze hoort. Ik had daar nog nooit van gehoord, maar al lezende spreekt de methode en de filosofie erachter me enorm aan, vandaar hieronder een uitgebreide noot. (*1)
Daryl Hall (oorspronkelijk Hohl) is inmiddels 63 en natuurlijk vooral bekend van Hall & Oates, die met hun mix van R&B, soul en rock, meer platen hebben verkocht dan enig ander duo in de muziek geschiedenis. Denk aan nummers als Rich Girl, Kiss On My List, I Can’t Go For That, Maneater en Everytime You Go Away, dat bekend is geworden door Paul Young. Opgegroeid in de straten van Philadelphia, begon hij als sessie muzikant en achtergrond zanger voor Gamble & Huff, de pioniers van de Philadelphia Soul. Hall heeft tegenwoordig een maandelijkse webcast Live from Daryl’s House, waarin hij optreedt met gasten, zoals Smokey Robinson, Todd Rundgren en The Doors en aankomende artiesten als K.T. Tunstall, Eli Paperboy Reed en Diana Birch. Daarnaast restaureert hij historische huizen in de VS en Engeland.
In beeld zit naast Daryl Hall, Tom T-Bone Wolk (1951-2010) met zijn lead-gitaar. Hij was sinds 1981 de bassist en musical director van Hall & Oates en overleed afgelopen februari aan een hartaanval. Hij speelde o.a. met Carly Simon en Billy Joel. Zijn muzikale liefde was voor acoustische, organische, rootsy, bluesy, swampy, funky, soulful muziek en hij droomde ervan om in een band te mogen spelen met Nick Lowe en G.E. Smith (Hall & Oates, Bob Dylan) op gitaar, Terry Adams (NRBQ) op toetsen en Levon Helm (The Band) op drums. De beste bass line was volgens hem te horen op Ain’t Nothing Like the Real Thing door James Jamerson (*2) en Silly Love Songs door Paul McCartney.
NOTEN
*1 Shinichi Suzuki (1898-1998) was een Japanse violist die moeite had met het leren van de Duitse taal. Het viel hem op dat jonge kinderen juist heel snel zijn in het aanleren van een taal of zelfs van een ingewikkeld dialect, omdat het hun moedertaal is. Doorredenerend kwam hij op het idee dat als kinderen dat kunnen, ze ook van nature over de vaardigheid moeten beschikken om een instrument te kunnen spelen. En dat alle kinderen dat kunnen leren met behulp van de juiste omgeving. Talent is volgens hem niet aangeboren, maar wordt gevormd door middel van training en hard werken. Blijven oefenen tot het natuurlijk en gemakkelijk wordt. Tegelijkertijd bevorder je daarmee de karakter-ontwikkeling van een kind. Deze ideeën vormden de basis voor zijn Talent Educatie Methode (sainō kyōiku). Uitgaan van het natuurlijke proces van horen, nadoen en herhalen. Jong beginnen en de ouders er heel intensief bij betrekken. Een kind de vrijheid geven om iets te leren, gemoedelijk en speels. Het daarbij aanmoedigen, met liefde fouten verbeteren en het vertrouwen geven door te wijzen op wat het kind al wel kan. Niet zuiver technisch, maar doordrongen van hart en geest. Suzuki was sterk beïnvloed door de vreselijke gebeurtenissen in zijn land tijdens de tweede wereldoorlog. Zijn doel was om kinderen schoonheid bij te brengen en ze te helpen ontwikkelen tot evenwichtige, ruimdenkende en sociaal voelende volwassenen. Volgens hem is een kunstwerk een uiting van de persoonlijkheid, de gevoelens en bekwaamheid van een mens. Een echte kunstenaar is iemand met edele gevoelens, gedachten en gedragingen en met een nobel hart. “Als een kind mooie muziek hoort vanaf de geboorte en het die muziek zelf leert spelen, ontwikkeld het sensitiviteit, discipline en doorzettingsvermogen en krijgt het een mooi hart.”
*2 James Jamerson (1936-1983) was volgens T-Bone Wolk “de God van de Fender Bass”. Hij is ondermeer te horen op What’s Going On (Marvin Gaye 1971) en op Rock The Boat (The Hues Corporation 1974). Door zijn innovatieve manier van spelen heeft de bas een veel belangrijkere rol gekregen in de moderne muziek. Na een fietsongeval als kind zat hij een jaar in een rolstoel en heeft hij altijd mank gelopen, wat zijn zelfvertrouwen geen goed heeft gedaan. Nadat hij per toeval zijn instrument, de contrabas, had ontdekt, speelde hij van jongs af aan in allerlei jazzclubs. Vanaf het begin was hij betrokken bij Motown Records en begon hij deel uit te maken van de befaamde Funk Brothers, de Motown studio band. In 1961 switchte hij naar de electrische Fender basgitaar, waardoor het basgeluid meer naar voren kwam. Zijn geluid werd zo cruciaal voor Motown dat opnames werden uitgesteld als hij niet beschikbaar was en hij 1000 dollar per week verdiende. Uiteindelijk ging het mis door zijn chronische alcoholisme en emotionele problemen en bracht hij zijn laatste jaren door in ziekenhuizen en psychiatrische inrichtingen.
Nothing But A Miracle Gettin’ tired of living Living for a moment Gettin’ tired of hanging on the line Wake up every morning And I pull back the curtain Wonder if it’s gonna rain or shine
Gettin’ tired of thinking Gettin’ so tired of begging Gettin’ tired of forgetting That there’s two of us I’m getting so tired of loving a man That just don’t give a damn
Just tell me Tell baby why I’m holding on When your loving’s long gone I got a good mind So why don’t you tell me why I can’t say goodbye Just tell me baby, why I’ve been holding on For so long And nothing but a miracle is gonna bring ya back Bring ya back to me now
I gotta get myself together Gotta stop telling myself that I can do no better Gotta go out and maybe start meeting some new people I gotta go out and buy myself one of those little black dresses Cause I’m so tired of this t-shirt I’m so tired of cryin’ off all my make up Gettin’ just so tired of waking up With a lonely heart I’m getting so tired of giving a damn About an absent hearted man
Just tell me Tell me baby why I’m holding on When your love is long gone I got a good mind So why don’t you tell me why I can’t say goodbye Just tell me baby why I’ve been holding on For so long And nothing but a miracle is going to bring it back Bring you back to me now
Oh, I can see it (Coming down the shadows) I can see it (It’s coming through the windows) Oh, I can see it (Coming down the ceiling) I can’t escape the feeling Can’t escape the feeling
Tell me baby, why I’m holding on When your love is long gone I got a good mind So why don’t you tell me why I can’t say goodbye Just tell me baby, why I’ve been holding on For so long And nothing but a miracle is gonna bring it back Bring ya back to me now Oh, nothing but a miracle Is gonna bring you back to me now.
Als je van soul houdt moet je zeker even luisteren & kijken want ik heb weer een bijzondere vondst gedaan. Onlangs ontdekte ik namelijk een fragment uit begin jaren 70, van een studio-opname van het lied Oh No Not My Baby. Het wordt hier gezongen door soul-zangeres Merry Clayton, met piano & vocale begeleiding van Carole King, die het nummer ook zelf schreef samen met haar echtgenoot en tekstschrijver Gerry Goffin (1939-2014). Hier zie & hoor je King’s eigen uitvoering van haar nummer uit 2000, toen ze het zelf weer op een album zette.
King & Goffin schreven in de jaren 60 tijdens hun huwelijk (dat duurde tot 1968) een enorm aantal nummers, waarvan veel ook hits werden. Denk aan Will You Still Love Me Tomorrow (The Shirelles 1960), Up On The Roof (The Drifters 1962), One Fine Day (The Chiffons 1963), Hey Girl (Freddy Scott 1963) en (You Make Me Feel Like a) Natural Woman (Aretha Franklin 1967). Pas begin jaren 70 begon ze, gestimuleerd door haar goede vriend James Taylor, als singer/songwriter en kwam het grote succes in 1971 met haar geweldige album Tapestry.
Oh No Not My Baby werd voor het eerst op de plaat gezet door zangeres Maxine Brown in 1964. (Hier zingt ze het live bij een optreden in 1968.) De allereerste versie van The Shirelles (die je hier kunt horen) werd toentertijd niet uitgebracht op de plaat, omdat de leadzang afgewisseld werd door de zangeressen en het daardoor nogal rommelig overkwam volgens de producers.
Oh No Not My Baby
