De muziek van de Amerikaanse componist Burt Bacharach is eigenlijk vooral geschikt voor formidabele vocalisten, zoals Dionne Warwick. Dus was ik erg benieuwd naar deze versie van This House Is Empty Now door de Belgische singer/songwriter Jasper Steverlinck, die ik ken als een fantastische zanger. En hij flikt het hem inderdaad om alle noten perfect te raken en de emoties op me over te brengen. Hij zingt het tijdens de Belgische muzikale tv-show Liefde voor muziek in 2018.
Bij Steverlinck staat de melancholie centraal. Hij zegt er zelf het volgende over: “Ik heb mezelf ooit eens vergeleken met Obelix, die als kind in een ketel met toverdrank is gevallen. Ik denk dat ik in een ketel vol melancholie ben gevallen. Als je iets meemaakt in je leven dat je door elkaar schudt, of als je twijfels hebt of een moeilijke periode doormaakt, dan heeft datgene wat daarvan overblijft, het residu, altijd een grote waarde. Omdat je er iets van geleerd hebt. Of omdat er in dat soort situaties minder ruimte is om te liegen of te faken. Ik zoek dat op in muziek. Ik luister bijvoorbeeld graag naar Portugese fadomuziek. Voor mij is dat het echte leven. Het raakt mij. Omdat het ontdaan is van elke poging om goed bevonden te worden. Ik ben blij dat ik ook die kracht heb gevonden. “Zullen ze het wel draaien op de radio?” is niet de vraag. “Doet het je iets, ja of neen?”, dat is het enige wat telt.”
Die diepgang heeft ook te maken met de huidige situatie in zijn leven rond zijn zoon Ben, die inmiddels 13 jaar oud is. “Hij heeft een zware autismespectrumstoornis. Hij kan van de ene op de andere seconde heel boos worden. Mijn vrouw en ik zitten constant op een rollercoaster van emoties. Een mens is daar niet voor gemaakt. Dat voel je, dat voedt je op een speciale manier. Ben is kwetsbaarder dan andere mensen en dat heeft mij ook doen nadenken over mezelf. Wat doet er eigenlijk toe? Wat is er belangrijk in mijn leven? Wat wil ik nu echt? Het dwingt je om keuzes te maken. Dingen die er eigenlijk niet toe doen, daar hebben we geen tijd meer voor. Want Ben krijgt thuisonderwijs, hij is er altijd. Vooral voor mijn vrouw Anja is dat niet evident. Ze heeft haar job opgegeven om Ben les te geven. Ze is al zes jaar thuis. Dat is letterlijk een ander leven. Daardoor was ik de voorbije jaren ook meer op mezelf. We kunnen niet zomaar naar vrienden, we moeten altijd iemand vinden die op Ben kan letten en die kan omgaan met zijn problematiek. Dat isoleert je.”
De tekst van het nummer werd geschreven door Elvis Costello (een duidelijk mindere zanger) en komt van Painted From Memory, het album dat hij met Bacharach maakte in 1998. Hier hoor je zijn versie van het lied, waarbij hij begeleid wordt door Burt Bacharach en een orkest.
This House Is Empty Now These rooms play tricks upon you. Remember, when they were always filled with laughter. But now they’re quite deserted. They seem to just echo voices raised in anger.
Maybe you will see my face, reflected there on the pane. In the window our poor forlorn, and broken home.
Still this house is empty now. There’s nothing I can do, to make you want to stay. So tell me how. How am I supposed to live without you?
These walls were lined with pictures. Remember, the glass we charged in celebration. But now I fill my life up, with all that I can to deaden this sensation.
Do you recognize the face, fixed in that fine silver frame? Were you really so unhappy then? You never said.
So this house is empty now. There’s nothing I can do to make you want to stay. So tell me how, how am I supposed to live without you?
Oh, if I could just become forgetful, when night seems endless. Does the extinguished candle care about the darkness?
It’s funny how my memory will bring you so close then make you disappear.
Meanwhile all our friends must choose, who they will favor, who they will lose. Hang the garland high or close the door, and throw away the key.
This house is empty now. There’s no one living here you have to care about.
This house is empty now. There’s nothing I can do to make you want to stay. So tell me how, how am I supposed to live without you?
This house is empty now. There’s no one living here you have to care about.
Net als vorig jaar heb ik veel geluisterd naar voor mij nog onbekende oudere nummers, vooral van artiesten die ik al kende. Maar daarnaast heb ik zoals gewoonlijk ook veel nieuwe nummers ontdekt via recensies in de muziektijdschriften Platomania en Heaven, door mijn favoriete artiesten te volgen via YouTube en door tips van vrienden. Zo luister ik elke maand wel 600 voor mij nieuwe nummers en daaruit blijft dan een beperkt aantal over die de zegen krijgen van de Songcatcher.
Het allerbeste heb ik hier voor je geselecteerd. Veel ervan is al voorbij gekomen op mijn Facebookpagina, op deze blog en in mijn radioprogramma.
Van alle nummers die ik in 2021 voor het eerst hoorde zijn dit mijn favorieten. Ik heb ze weer ingedeeld naar land. Klik met je muis op de liederen die in het oranje te zien zijn, dan kun je ze bekijken & beluisteren.
België Eleonor & Gerry de Mol – De Waaier (2021): Mooi lied naar een gedicht van Slauerhoff. Esther van Hees – Laat me (2019): Intense cover van het lied van Ramses Shaffy, naar Ma dernière volonté (Vivre) van Serge Reggiani uit 1977. De vertaling is van Herman Pieter de Boer. Lieven Tavernier – Oude regenbogen(2019): Prachtig nummer van deze inmiddels 75-jarige liedjesschrijver, waarbij hij begeleid wordt door het Room 13 Orchestra uit Gent.
Canada Jesse Marchant – Antelope Running(2021) Jesse Marchant – Challenger(2021): Het eerste is een sfeervol nummer met een bijzonder arrangement, en het tweede meer uptempo. In beide lijkt zijn stem op die van Bruce Springsteen.
Engeland John Smith & Sarah Jarosz – Eye To Eye (2021): Singer/songwriter die qua stem & gitaarspel doet denken aan John Martyn in een mooi duet met de Amerikaanse Jarosz, die terecht steeds populairder aan het worden is en ook voorkomt in deze lijst in een duet met David Crosby.
Passenger – London In The Spring (2020): Lieflijk nummer dat geïnspireerd is door Streets Of London van Ralph McTell uit 1969. Hier begint Michael David Rosenberg met een fragment daarvan en vervolgt met zijn eigen nummer.
Paul Carrack – Good And Ready (2021) Paul Carrack – The Living Years (2020): Singer/songwriter die al twee keer eerder voorkwam in mijn lijst van beste songs van het jaar (in 2011 & 2016). Met een lekker uptempo nieuw nummer en een oude hit van hem met Mike & The Mechanics uit 1988, nieuw leven ingeblazen met de SWR Big Band.
Italië Arisa – Bene se ti sta bene (2012) Arisa – Il tempo che verra’ (2012) Arisa – L’amore e’ un’altra cosa (2012) Arisa – La Notte (2012) Arisa – Vasame(2018): Rosalba Pippa heeft een stem die me raakt en maakt heerlijke Italiaanse muziek die me meesleept.
Nederland Douwe Bob – Born To Win, Born To Lose (2021) Douwe Bob – Can’t Seem To Get It Right (2021) Douwe Bob – Drop Of You (2021): Lekkere nummers van zijn Americana album Born To Win, Born To Lose, uitstekend geproduceerd door Daniel Lohues, waardoor Bob soms doet denken aan de Eagles (in het eerste nummer) & aan Amos Lee (in het tweede).
Nol Havens – Ik zal er voor je zijn(2021): Tilburgse singer/songwriter, die bekend werd met VOF de Kunst, met een prachtig lied over zijn adoptie kinderen uit Sri Lanka, die hij alleen moest opvoeden na de plotselinge dood van zijn vrouw. Met gitaarspel dat klinkt als dat van Mark Knopfler.
Spinvis – Parel(2020): Leuk om mijn oude straatgenoot Erik de Jong een plek te geven in deze lijst met zijn bijzonder acapella gezongen lied. Dat doet hij samen met leden van het Nederlands Kamerkoor. Hij nummer gaat over het schilderij Het meisje met de parel van Johannes Vermeer uit circa 1665.
Noorwegen Beady Belle & Jamie Cullum – Intermission Music (2008): Lekker duet van jazz-zangeres die ik al een tijdje volg.
Portugal Cuca Roseta – Nao sei de onde (2020) Cuca Roseta – Negrita (2020): Een ballad & een opgewekt uptempo nummer van haar laatste album Meu. Mariza – Lagrima(2020): Sfeervol lied van haar album dat een eerbetoon is aan de koningin van de fado Amalia Rodrigues.
Schotland Karine Polwart – The Parting Glass (2021): Een prachtige traditional over afscheid nemen, gezongen op verzoek van Margaret Atwood, als herinnering aan haar overleden echtgenoot.
Spanje
Buika & Jacob Gurevitsch – Melancolia(2021): Heel sfeervol nummer van de bijzondere, licht hese zangeres Buika, samen met deze Deense componist & gitarist die het speciaal voor haar schreef.
Feten Feten & Pedro Guerra – Aquella Foto (2016): Heerlijke nummers van een instrumentaal duo met twee singer/songwriters waar ik zeker meer naar ga luisteren.
USA Anaïs Mitchell & Big Red Machine – New Auburn(2021): Een echte oorwurm die steeds mooier wordt hoe vaker ik het hoor. Met Robin Pecknold de zanger van Fleet Foxes.
David Crosby & Sarah Jarosz – For Free(Joni Mitchell cover 2021) David Crosby – I Think I (2021) David Crosby – The Other Side Of Midnight (2021): Voor zijn leeftijd van 81 nog verrassend actief en met hoge kwaliteit.
David Wilcox & The Cosmic Orchestra – Hold It Up To The Light (2021): Prachtig lied van Wilcox uit 1994, hier gespeeld door een collectief met o.a. Eugene Ruffolo en de songwriter zelf. Als je van James Taylor houdt zoals ik, dan luister je graag naar hen.
Dionne Warwick & Burt Bacharach – The Balance Of Nature (1972) Dionne Warwick & Burt Bacharach – Be Aware(1972) Dionne Warwick & Burt Bacharach – Who Gets The Guy (1970) Dionne Warwick & Burt Bacharach – Who Is Gonna Love Me (1968): Ik ben een groot fan van de samenwerking tussen deze twee muzikale grootheden en ben op zoek gegaan naar meer muzikaal moois van hen. En warempel, ik vond zowaar 27 nummers van ze die de moeite waard zijn. Geen toppers maar muziek in ontwikkeling en heerlijk om naar te luisteren.
Elizabeth & The Catapult – the muse (2021): Lekker in het gehoor liggend lied van singer/songwriter Elizabeth Ziman en haar band.
Gabriels – Bloodline (2021): Een heel apart nummer waarin leadzanger Jacob Lusk je rondleidt in een wereld die muzikaal doet denken aan Billie Holliday, Nina Simone & Etta James en het lied Stormy Weather, met een stem die doet denken aan Anthony Hegarty.
Gregory Porter& Ella Fitzgerald – People Will Say We’re In Love(2021): Een oude opname van Ella, die opgefrist werd door Porter en het London Symphony Orchestra.
J.E. Sunde – I Don’t Care To Dance (2018): Singer/songwriter beïnvloed door Paul Simon, Jonathan Richman & Nina Simone met een emotionele ballad. Mijn goede vriend Coen, die de techniek doet bij mijn radio-programma, koos dit lied uit tot beste van 2021.
James Taylor – I’ve Grown Accustomed To Her Face(2020): Een lied waar ik altijd tranen van in mijn ogen krijg vanaf dat ik het zag in de film My Fair Lady met Rex Harrison & Audrey Hepburn uit 1964. Dus hoe fijn is het dan dat het gezongen wordt door mijn favoriete zanger.
John Mayer – Last Train Home (2021): Westcoast muziek uit de jaren 80 op het nieuwe album van Mayer Sob Rock.
Jonathan Wilson – Cecil Taylor (2013): Westcoast singer/songwriter met een typisch Crosby, Stills & Nash nummer waarop Wilson zelf klinkt als Stephen Stills en David Crosby & Graham Nash voor het laatst samen te horen zijn met hun prachtige samenzang.
Lady Blackbird – Beware The Stranger (2021) Lady Blackbird – Blackbird (2021) Lady Blackbird – Five Feet Tall (2021) Lady Blackbird – Fix It(2021): Singer/songwriter Marley Munroe maakt heerlijke relaxte soul & jazz en doet denken aan Billie Holliday. Op haar debuutalbum Black Acid Soul werkt ze samen met pianist Deron Johnson, die jaren speelde met Miles Davis.
O’Connor Lee – I Don’t Want to Spoil the Party(Beatles cover 2019): Schitterende samenzang met zeer originele toevoegingen. Sara Bareilles – Love Is Christmas (2011): Prachtig origineel kerstlied van deze onderschatte singer/songwriter. Hier zingt ze live het met Chris Thile & Sarah Jarosz. Tim O’Brien – Pushing On Buttons (Staring At Screens)(2021): Eén van mijn favoriete singer/songwriters verwoordt mijn zorgen & gevoelens over de smartphone verslaving van tegenwoordig.
Arisa – L’amore e’ un’altra cosa (Liefde is iets anders) (tekst & muziek Giuseppe Anastasi) Ridere, adesso manca il nostro ridere. Rimane solo un quieto vivere, sterile. Il cuore mio non ce la fa.
Semplice, sembrava tutto così semplice. Per chi credeva nelle favole come noi. Cercando un’altra verità.
Senti che ci manca qualcosa, che c’è sempre una scusa. Che la gioia si è offesa, che non c’è la scintilla. Che si è spenta la stella, ma una colpa non c’è. La notte è troppo silenziosa. L’amore è un’altra cosa.
Utile, adesso dirsi tutto è utile. Farà del male a queste anime, fragili. Più di ogni altra verità.
Resta che una parte del cuore, sarà sempre sospesa. Senza fare rumore, come fosse in attesa. Di quel raggio di Sole, che eravamo io e te.
Senti che ci manca qualcosa, che c’è sempre una scusa. Che la gioia si è offesa, che non c’è la scintilla. Che si è spenta la stella, ma una colpa non c’è. La notte è troppo silenziosa e adesso. L’amore è un’altra cosa.
Tu dimmi se ci credi, a quello che non vedi, eppure. Resta che una parte del cuore, sarà sempre sospesa. Senza fare rumore, come fosse in attesa. Di quel raggio di Sole, che eravamo io e te. La notte è troppo silenziosa e adesso. L’amore è un’altra cosa.
Gabriels – Bloodline
(tekst & muziek Ari Balouzian, Jacob Lusk & Ryan Hope) Rhonda cleaned the floors. Four kids she bore. Sweet as candy rain. Ain’t had to work no days. Paid with her fears, but every bill got paid. Even beauty fades away.
Bloodline. This thing came before you. Bloodline.
Silver linings live in clouds, just like demons use the clouds. Both rights can bestow. Truth is, you are always alone. Tears in your hands. Seems you lost before you began. Your ancestors blood felt the soil and sand.
Bloodline. This thing came before you. Bloodline.
Speak bravely, speak truly, do it with all of your heart. Speak freely, choose wisely, those below are not who you are. Keep rising, keep shining, ’til the ocean meets the stars.
Bloodline. Don’t let it destroy you, no. Bloodline.
Lady Blackbird – Beware The Stranger
(Cover van The Hypnoticsuit 1973, tekst & muziek James Thompson & Eugene Dixon (= Gene Chandler)) She’s wanted, dead or alive. Distinguishing features, she got cold and shifty eyes.
I said she’s wanted, dead or alive. Distinguishing features, She got cold and shifty, shifty, shifty eyes.
She’ll lead you on, with her words so soft and sweet. She’ll rob you of your pride, and then sweep you off your feet. She’ll wine and dine you, you’re the one to have to pay. And you’ll never see her, when she makes her get away.
So beware the stranger, lurking in your town. Tall dark and handsome y’all beware your heart break down.
And I said she’s wanted,
dead or alive Distinguishing features, she got cold and shifty, shifty, shifty eyes.
She’s sweet and loving, and she’ll steal your breath away. She’s a tricky character, like an actor in a play. Embezzlement and murder, oh these crimes are just a few. She’ll steal your heart away, surely steal the love you knew.
So beware the stranger, lurking in your town. Tall dark and handsome, y’all beware, your heart break down
I said she’s wanted, dead or alive. Distinguishing features, She got cold and shifty, shifty, shifty eyes.
Zoals je inmiddels wel weet ben ik een enorme fan van de muziek van Burt Bacharach. In Dionne Warwick vond hij de ideale vertolkster van zijn complexe melodieën. Hier zie je die samenwerking schitterend in beeld. Je ziet en hoort hoe ze samen een nieuw lied instuderen. Bacharach zegt dat het niet zo ingewikkeld is en Warwick gelooft daar natuurlijk helemaal niets van. Loneliness Remembers staat op Warwick’s album I’ll Never Fall In Love Again uit 1970.
Loneliness remembers Loneliness remembers, what happiness forgets. I had to lose you to recall, that life’s not really all sunshine and laughter.
Loneliness remembers, what happiness forgets And when you fall in love too fast. The sunshine doesn’t last forever after whenever a drop of rain. First came the pleasure and then the pain.
We were the talk of the town. Ask anybody around, they’ll let you know. We were the fire that lit the stars. No other love was as bright as ours. Everything’s turning around, gone is the love that I found. You went away, now I’m alone.
Loneliness remembers, what happiness forgets. And when you fall in love too fast. The sunshine doesn’t last forever after whenever a drop of rain. First came the pleasure and then came all the pain.
Ik beschouw Burt Bacharach als één van de grootste componisten van mijn tijd. Zijn melodieën en arrangementen zijn onovertroffen en raken mijn muzikale hart iedere keer weer, hoe vaak ik ze ook hoor. Zijn liederen werden wat mij betreft het best gezongen door Dionne Warwick. Maar ook zijn filmmuziek, zoals bijvoorbeeld voor Butch Cassidy & The Sundance Kid (1969), is fenomenaal. Wat veel mensen niet weten is het tragische element in zijn leven, namelijk het autisme en de zelfdoding van zijn oudste dochter Nikki.
Bacharach was in 1965 getrouwd met actrice Angie Dickinson en in 1966 werd Lea Nikki geboren. Maar het was kantje boord, want ze arriveerde drie maanden te vroeg. Dat resulteerde in talrijke chronische gezondheidsklachten zoals visuele beperkingen en hypersensitiviteit en daarnaast veel emotionele problemen. Nikki was sociaal teruggetrokken en obsessief en had heftige aanvallen van frustratie en woede, maar daarnaast kon ze ook heel normaal functioneren en was ze buitengewoon intelligent en talentvol. Pas in 2000 werd Asperger bij haar geconstateerd, een aandoening die in de jaren 60 en 70 nog totaal onbekend was en waar men toentertijd niet goed mee om wist te gaan. Men dacht dat het alleen iets was voor zwaar gestoorde mensen en niet iets voor mensen met bijzondere talenten, zoals die bij Nikki ook sterk aanwezig waren.
De eerste 7 jaar weigerde Dickinson veel filmrollen om voor haar dochter te kunnen zorgen, terwijl haar man zich verstopte in zijn muziek. (*1) Ze hadden duidelijk verschillende gedachten over de verzorging van hun dochter, wat voor spanningen zorgde in hun huwelijk en uiteindelijk leidde tot hun scheiding in 1976. Bacharach vond dat Nikki best op eigen benen kon staan en vond de relatie van moeder en dochter te symbiotisch en toegefelijk. Onder zijn druk werd besloten Nikki onder te brengen in een psychiatrische kliniek, waar de artsen totaal geen kijk bleken te hebben op de ernst van haar problemen. Ze moest zo normaal mogelijk worden, waarmee de ernst van haar aandoening werd ontkend. Uiteindelijk verbleef ze in de kliniek van haar 16e tot haar 26e.
Het wegsturen was iets wat Nikki haar vader enorm kwalijk heeft genomen en waar hij nu achteraf grote spijt van heeft. Uiteindelijk ging ze geologie studeren aan de Lutherse Universiteit van Californië, maar door haar slechte zicht en haar sociale kwetsbaarheid kon ze daar geen werk in vinden. De laatste 10 jaar van haar leven ging ze steeds verder achteruit, ondanks de sterke band en het intensieve contact met haar moeder. Die vertelt over Nikki’s laatste Kerst waarop ze voor het eerst kon zingen: “On her last Christmas Eve we went to church services. Nikki had always wanted to sing like most people, but she really couldn’t, maybe because singing is so much about bringing out what’s inside you. It’s about letting people know how you feel and who you are, and Nikki had always been isolated from the outside world and so unable to get through. But that night Nikki just sang and sang. I could hardly hear her over everybody else, but when I looked at her, I smiled at how much gusto she had singing those Christmas songs. She was free and at peace at that point because she knew where she was going.” Vlak daarna, in 2007, maakte Nikki een einde aan haar uitzichtloze leven. Volgens een verklaring van haar vader en moeder, “She quietly and peacefully committed suicide to escape the ravages to her brain brought on by Asperger’s. She loved kitties, and earthquakes, glacial calving, meteor showers, science, blue skies and sunsets, and Tahiti. She was one of the most beautiful creatures created on this earth, and she is now in the white light, at peace.”
Bij haar geboorte had Bacharach een schitterende melodie geschreven voor zijn oudste dochter, die je hier kunt beluisteren. Het komt van zijn album Bacharach uit 1971. Maar er is ook een versie van Nikki met tekst, geschreven door zijn toenmalig kompaan, de tekstschrijver Hal David (1921-2012). Het is een lied dat ik jaren heb gezongen zonder te weten dat het over zijn dochter ging. Dat kwam omdat mijn toenmalig vriendin Monique heette en ik haar met dit lied mijn liefde kon verklaren. Hier hoor je de zeldzame vocale uitvoering van Nikki door Ed Ames (en zie je in beeld foto’s van Nikki, Bacharach, Dickinson & Ames.) De tekst vind ik schitterend. En hier de Bacharach versie met orkest, helaas niet live.
Nikki Somewhere there is sunshine. Somewhere days are warm. Somewhere there’s a happy harbour, far from the storm.
Out where the sun shines there is someone, I’m meant to adore. And I know the day I find her, I’ll smile once more.
Nikki it’s you. Nikki where can you be? It’s you, no one but you for me. I’ve been so lonely since you went away. I won’t spend a happy day, ’til you’re back in my arms.
For every dream there is a dreamer. And when dreams are gone. For each wish another star shines. to wish up on.
Take all my dreams and all my wishes. Hold them in your heart. Tell me soon we’ll be together, never to part.
Nikki it’s you. Nikki where can you be? It’s you, no one but you for me. I’ve been so lonely since you went away. I won’t spend a happy day, ’til you’re back in my arms.
Don’t make me wait here in the shadows, till my life is done. I can’t live without the sunshine. You are the sun.
Oh Nikki, it’s you.
Helaas is er geen live-versie van dit lied beschikbaar, en zoals je inmiddels weet wil de Songcatcher alleen maar live-muziek op zijn blog. Daarom deel ik hier een heerlijk filmfragment van een zeer bevlogen Bacharach aan het werk tijdens de opnames van de filmmuziek van Lost Horizon (1973), waarin hij het lied The World Is A Circle repeteert samen met een kinderkoor. De tekst van het lied is van Hal David en lijkt me heel toepasselijk met het verhaal van Nikki in gedachten. (*2)
NOTEN
*1 Hier vertelt Angie Dickinson uitgebreid het levensverhaal van haar dochter Nikki.
*2 Hier zie je het lied The World Is A Circle zoals dat in de film Lost Horizon te zien is.
The World Is A Circle The World is a circle without a beginning, and nobody knows where it really ends. Everything depends on where you are in the cirle that never begins. Nobody knows where the circle ends.
And just because you think you’re small, that doesn’t mean that you’re small at all. And just the way a tiny branch is like a tree to a twig, to someone else you are big.
The World is a circle without a beginning, and nobody knows where it really ends. Everything depends on where you are in the cirle that’s spinning around. Half of the time we are upside down.
And just because they say you’re weak, that doesn’t mean you’ve a weak physique. And even if they’re partly right, at least they’re partially wrong. To someone else you are strong.
And just because they say you’re slow, that doesn’t mean that you’re slow, you know. And even if you’re never first, compared to someone who’s last. They’re sure to think you are fast.
The World is a circle without a beginning, and nobody knows where it really ends. Everything depends on where you are in the cirle that never begins. Nobody knows where the circle ends.
The World is a circle that never begins. Nobody knows where the circle ends.
Bij de tragische dood van Whitney Houston moest ik vooral denken aan haar tante Dionne Warwick. Voor mij is zij de zangeres van de jaren 60. De manier waarop zij de prachtige, maar vocaal lastige, liederen van Burt Bacharach & Hal David zong, is onovertroffen. Ik ben een tijd hard op zoek geweest naar mooie covers van Burt Bacharach songs, maar uiteindelijk kwam ik toch steeds weer bij haar uit, en dat zegt genoeg.
Marie Dionne Warrick (1940) komt uit een zeer muzikale familie. Haar moeder, ooms en tantes zongen in The Drinkard Singers, een succesvolle gospelgroep, waarvan haar moeder ook nog manager was. In 1958 begon Dionne, met haar zus Delia en nog twee zangeressen, de groep The Gospelaires en binnen een paar jaar waren ze veel gevraagd en speelden ze met bekende artiesten als Solomon Burke en Ben E. King. Bij de plaatopname van Mexican Divorce door The Drifters in 1962 (*1), raakte de componist van het lied zo onder de indruk van haar stem en persoonlijkheid, dat hij haar vroeg voor demo-opnames van zijn nieuwe composities. Eén van die demo’s kwam terecht bij de president van Sceptre Records en die zei tegen de componist: “Forget the song, get the girl!” En dat was de start van een indrukwekkende reeks platen en hits van Dionne Warwick en Burt Bacharach.
Haar eerste solo-single was Don’t Make Me Over in November 1962 en het werd een grote hit. Het lied was geschreven naar aanleiding van een boze kreet van haar, “Don’t make me over man!” (wat slang is voor “lieg niet tegen me!”) die ze uitsloeg toen ze hoorde dat Make It Easy On Yourself, het nummer dat zij als eerste had gezongen, was weggegeven aan een andere artiest. Hit na hit volgde: Anyone Who Had A Heart, Walk On By, Do You Know The Way To San Jose, Alfie, Just Don’t Know What To Do With Myself, I Say A Little Prayer, I’ll Never Fall In Love Again. (*2)
Onvoorstelbaar eigenlijk, allemaal prachtige nummers. Vreemd genoeg kozen de Engelsen ervoor om haar nummers te laten zingen door eigen zangeressen (Dusty Springfield, Cilla Black, Sandie Shaw). Dionne was er door beledigd en vond dat ze haar alleen maar na-aapten. De schok was groot toen Bacharach & David in 1972 uit elkaar gingen en ze verder moest zonder haar geweldige producers en songwriters. Pas begin jaren 80 boekte ze weer enig succes, maar nooit meer zoals in haar bloeitijd.
Hier hoor en zie je haar tijdens een concert in Parijs in 1966 (*3). Ze was daar eerder in 1962, toen ze werd geïntroduceerd in Olympia door Marlene Dietrich en het publiek verrukt was door haar fantastische stem, waardoor ze al snel bekendstond als “de zwarte parel van Parijs”.
NOTEN
*1 Hier hoor je Mexican Divorce van The Drifters met Dionne Warwick in de achtergrond. Mooi is ook de versie van Ry Cooder uit 1974.
*2 Hier een heel bijzondere opname (van slechte kwaliteit) van Dionne Warwick & Burt Bacharach die ergens in de jaren 60 samen optreden met een medley van What The World Needs Now en Alfie.
*3 Meer van het concert in Parijs in 1966 vind je hier. Ze zingt Unchained Melody, Don’t Make Me Over en tenslotte You’ll Never Get To Heaven (If You Break My Heart).
You’ll Never Get To Heaven (If You Break My Heart) Come on and. Mother told me always to follow the golden rule. And she said it’s really a sin to be mean and cruel. So remember if you’re untrue, that angels up in heaven are looking at you.
You’ll never get to heaven if you break my heart. So be very careful not to make us part. You won’t get to heaven if you break my heart. Oh no.
I’ve been hearing rumours about how you play around. Though I don’t believe what I hear, still it get’s me down. Now if you ever should say goodbye, it would be so awful the angels would cry.
You’ll never get to heaven if you break my heart. So be very careful not to make us part. You won’t get to heaven if you break my heart. Oh no.
If you break my heart. If you break my heart.
I can hardly wait for the day when we say I do. It’s a day I dreamed of so long now it’s comin’ true. You will promise to cherish me. Now if you break your promise the angels will see.
Yes you’ll never get to heaven if you break my heart. So be very careful not to make us part. You won’t get to heaven if you break my heart. Oh no.
De muziek van de Amerikaanse componist Burt Bacharach is eigenlijk vooral geschikt voor formidabele vocalisten, zoals Dionne Warwick. Dus was ik erg benieuwd naar deze versie van This House Is Empty Now door de Belgische singer/songwriter Jasper Steverlinck, die ik ken als een fantastische zanger. En hij flikt het hem inderdaad om alle noten perfect te raken en de emoties op me over te brengen. Hij zingt het tijdens de Belgische muzikale tv-show Liefde voor muziek in 2018.
Die diepgang heeft ook te maken met de huidige situatie in zijn leven rond zijn zoon Ben, die inmiddels 13 jaar oud is. “Hij heeft een zware autismespectrumstoornis. Hij kan van de ene op de andere seconde heel boos worden. Mijn vrouw en ik zitten constant op een rollercoaster van emoties. Een mens is daar niet voor gemaakt. Dat voel je, dat voedt je op een speciale manier. Ben is kwetsbaarder dan andere mensen en dat heeft mij ook doen nadenken over mezelf. Wat doet er eigenlijk toe? Wat is er belangrijk in mijn leven? Wat wil ik nu echt? Het dwingt je om keuzes te maken. Dingen die er eigenlijk niet toe doen, daar hebben we geen tijd meer voor. Want Ben krijgt thuisonderwijs, hij is er altijd. Vooral voor mijn vrouw Anja is dat niet evident. Ze heeft haar job opgegeven om Ben les te geven. Ze is al zes jaar thuis. Dat is letterlijk een ander leven. Daardoor was ik de voorbije jaren ook meer op mezelf. We kunnen niet zomaar naar vrienden, 
we moeten altijd iemand vinden die op Ben kan letten en die kan omgaan met zijn problematiek. Dat isoleert je.”
This House Is Empty Now
