St. James Infirmary Blues is een blues & jazz standard die bekend werd door de versie van de Amerikaanse trompettist & zanger Louis Armstrong (1901-1971) uit 1928. Hier wordt het gezongen door de Amerikaanse singer/songwriter & violiste/banjoiste Rhiannon Giddens met bijzondere begeleiding door de Chinees/Amerikaanse cellist & componist Yo-Yo Ma & het multiculturele muzikale collectief The Silkroad Ensemble. Het nummer komt van hun gezamenlijke album Sing Me Home uit 2016.

Silkroad is een non-profit organisatie opgericht door Yo-Yo Ma, die samenwerking promoot tussen artiesten & instellingen en multiculturele uitwisseling stimuleert. In 2020 nam Rhiannon Giddens zijn rol over als aristiek leider. The Silkroad Ensemble is onderdeel van de organisatie.

Zowel Yo-Yo Ma als Rhiannon Giddens hebben een multiculturele achtergrond. Yo-Yo Ma werd geboren in Parijs en heeft Chinese ouders die tijdens de burgeroorlog (1927-1949) uit China gevlucht zijn. Zijn moeder Marina Lu was zangeres en zijn vader Hiao-Tsiun Ma violist & componist. Op zijn 7e verhuisde het gezin naar New York. David Giddens, de vader van Rhiannon Giddens, heeft een Europese/Amerikaanse achtergrond en haar moeder Deborah Jamieson Afrikaans/Amerikaanse & Inheems Amerikaanse roots. Haar ouders scheiden niet lang na haar geboorte nadat haar moeder naar buiten kwam met haar homosexualiteit.

St. James Infirmary Blues
I went down to St. James Infirmary,
to see my baby there.
She was lying on a long wooden table.
So cold, so still, so fair.

I went up to see the doctor.
“She’s very low,” he said.
I went back to see my baby.
Good God, she’s lying there dead.

I went down to Old Joe’s Bar-room.
On the corner of the square.
They were serving drinks as usual.,
And the usual crowd was there.

To my left stood old Joe McKennedy.
His eyes were blood-shot red.
He turned to the crowd around him.
And thеse are the words hе said:

Let her go, let her go, God bless her.
Wherever she may be.
She can search this whole wide world over.
But she’ll never find another man like me.

She can search this whole wide world over.
But she’ll never find another man like me.

When I die, please Lord, bury me,
in my ten-dollar Stetson hat.
Put a twenty-dollar gold piece on my watch chain.
So my friends will know I died standing pat.

Get six gamblers to carry my coffin,
and six choir girls to sing me songs.
Stick a jazz band on my hearse wagon,
to raise hell as I go along.

Now that’s the end of my story.
Let’s have another round of booze.
And if anyone should ask you.
Just tell em I got the St. James Infirmary blues.