Komt een dag is een schitterend lied van Paul de Munnik, dat komt van zijn laatste album Goed jaar (2018), waarvan ik eerder al het nummer Horizon hier met je deelde.

Het lied gaat over hoe moeilijk het soms is om vertrouwen te houden in je liefde en dat je jezelf onbewust voorbereid op het ergste. Maar in plaats van afstand te nemen, zoals veel mensen zullen doen, wordt hier gekozen voor houden van en van genieten van wat er is, zodat er misschien wel een wonder gebeurt.

Komt een dag
Komt een dag.
Duurt niet lang meer,
dat je gaat.
Jij me zomaar verlaat.
Me zonder woord vooraf verlaat.
Jij m’n wereldbeeld
in duigen slaat.

Komt een dag,
’t kan ook nacht zijn.
Dat je zegt,
“Schat ik was er nooit echt”.
Mooi bedacht hoor,
maar nooit echt.
Ik heb het huurcontract
al opgezegd.

En zie me daar zitten,
de wijn op mijn tanden.
Mijn hart op mijn lippen,
mijn ziel in mijn handen.
Mislukt en ontgoocheld,
ontnuchterd, onttoverd.
Verloren wat ik
voor vast
dacht te hebben veroverd.
Wat ik voor vast
dacht te hebben veroverd.

En op die dag
zul jij lachen,
als je zegt dat je weg bent.
Nu echt.
Dat het afscheid is.
Nu echt.
Geen onderhandeling
en geen gevecht.

Maar ik zal van je houden.
Ik zal je genieten.
Elke lach wil ik onthouden.
Elke traan die we lieten.
Het lief dat we hadden.
Het leed dat we deelden.
Al was het blijkbaar een film,
die ons leven verbeeldde.

Maar zolang de titelrol
nog niet
op het doek verschijnt.
Blijf ik hopen
op het wonder,
van op z’n minst
een open eind.