03.09.2023

Hugues Aufray – Le rossignol anglais

Le rossignol anglais (De Engelse nachtegaal) is een vrolijk uptempo nummer van de Franse chansonnier Hugues Aufray, dat hij hier speelt tijdens een optreden in Olympia in Parijs in 1966. Ik ken het nog uit mijn jeugdjaren, omdat mijn oudere broer Jan Schild de lp met het concert toen veel draaide.

Het blijft heerlijke muziek en ik hoor er duidelijke zigeuner & Spaanse invloeden in. Aufray woonde in zijn jeugd een periode in Spanje, studeerde in Madrid & zong eerst ook in het Spaans.

Hij brak begin jaren 60 door en trad o.a. op met Peter, Paul & Mary in 1962. Hij werd gegrepen door de muziek & teksten van Bob Dylan, en raakte met hem bevriend. Dylan zocht hem op in Parijs in 1964 en Aufray vertaalde veel van diens nummers in het Frans. Met zijn album Aufray chante Dylan uit 1965 gaf hij vorm aan de smaak van zijn generatiegenoten. Hier vind je een uitgebreid artikel over de vriendschap tussen Aufray & Dylan.

Le rossignol anglais
Ma mignone mignonette,
promène moi dans ta maison.
Cache moi dans ta cachette,
je te dirai des chansons.
Je me ferai tout gentil,
je te promets d’être sage.
Et quand tu liras la nuit,
je te tournerai les pages.

Chante chante rossignol,
trois couplets en espagnol,
et tout le reste en anglais.

Ma mignone mignonette,
emmène moi dans ton lit.
Couche moi dans ta couchette,
il va faire bon dans ton nid.
J’ai tellement voyagé,
tellement connu de Dames.
Je suis très très fatigué,
tu apaiseras mon âme.

Chante chante rossignol,
trois couplets en espagnol,
et tout le reste en anglais.

Ma mignone mignonette,
d’amour tu me fais languir.
Tu t’amuses ma coquette,
a m’arracher les soupirs.
Je regretterai demain,
tes rubans de tes dentelles,
Moi je n’demandais rien,
que de te bercer ma belle.

Chante chante rossignol,
trois couplets en espagnol,
et tout le reste en anglais.

20.08.2023

The Bobs – Through The Wall

In de tijd dat ik interesse kreeg voor acapella zingen en zelf ook in een koor zong, zocht ik overal en nergens naar voorbeelden om ter inspiratie naar te luisteren. De meest bijzondere & originele groep die ik vond was het Amerikaanse kwartet The Bobs. En hun lied Through The Wall was het meest waanzinnige & hilarische acapella lied dat ik ooit heb gehoord.

Het gaat over een man die klaagt over zijn buurvrouw, die zorgt voor geluidsoverlast, samen met haar vriend die pogingen doet saxofoon te spelen. The Bobs zingen het hier tijdens een optreden in 1984 en het komt van hun debuutalbum van een jaar eerder.

De oprichters van de groep Gunnar Madsen & Matthew Stull besloten een acapella groep op te richten in begin jaren 80, en te stoppen met hun werk als bezorgers van zingende telegrammen in San Francisco.

Through The Wall
We never met face to face,
but I feel like I know you well.
You have the place next to my place,
I could see you by ringing the bell.
But I hear you through the wall.

I hear you in the morning shower.
How can you play that song at that hour.
Press my ear to the wall to hear coffee perk,
and watch from the window
when you leave for work.
And I hide behind the wall.

Your boyfriend is really a jerk.
Will he ever learn to play the saxophone?
He plays that same song over and over.

Your boyfriend is really a jerk.
Watches daytime shows the sound is loud.
Watches daytime shows,
watches daytime shows.
I can’t wait till you’re home from work.

I like Saturdays best of all,
when your exercise records play.
The pictures shake on my wall,
send a dozen leg lifts my way.
Cause I feel you through the wall.

I heard how you balked
when they raised the rent.
It was the closest I’ve come to losing you.
Just fifty a month and it’s money well spent.
To keep you beside me it’s the least I could do.
Cause I need you through the wall.

Your boyfriend is really a jerk.
Will he ever learn to play the saxophone?
He plays that same song over and over.
Your boyfriend is really a jerk.
Watches daytime shows the sound is loud.
Watches daytime shows,
watches daytime shows.

I can’t wait till you’re home from work.
And I hear you through the wall.
And I feel you through the wall.
Yeh I need you through the wall.

Tags:
06.08.2023

Henny Vrienten – Lieske

In 2014 zong singer/songwriter Henny Vrienten (1948-2022) zijn prachtige verstilde lied Lieske, dat komt van zijn tweede solo-album En toch uit 2014. Het nummer gaat over de laatste dagen van zijn moeder in een bejaardentehuis, waar ze in 2012 overleed op 93-jarige leeftijd.

“Mijn moeder werd heel goed oud. Ze was zo’n echte Brabantse moeke en ik belde haar elke avond. Dat was niet uit plichtsbesef, ik vond dat leuk. Die gesprekken gingen ongeveer zo: “Hoe is het ma?” Ja, stillekes hè, hier gebeurt niet veel.” “Ook geen stevige orgie?” “Nee… gij gekkie.” Met mijn moeder ging het ook altijd goed. Ze zag slecht op het laatst en zat in een verzorgingshuis. Als ik daar was, wist ik niet hoe snel ik weer weg moest komen. Maar zij was totaal tevreden. “Ze zijn hier zo aardig en het eten is zo lekker.” Dat eten was niet te vréten maar zij was een tevreden, opgeruimd mens. Ze kreeg een klein AOW’tje maar had altijd geld, want ze hád alles al en gaf niets om uiterlijk vertoon. Ik vind haar een voorbeeld.” (Mis je haar?) “Ja. Vooral de eerste 2 jaar na haar overlijden, elke dag na het eten, wilde ik haar bellen. Maar dat dagelijkse gemis slijt. Ze is uiteindelijk heel rustig uit het leven weggeslopen.”

Vrienten groeide op in Hilvarenbeek, waar zijn vader druk was als timmerman en moeder thuis bleef voor de kinderen. Hij had een onbezorgde jeugd en ervaarde het als een baken van veiligheid & gezelligheid. Maar toen hij op zijn achtste naar Tilburg verhuisde werd hij een tijdje gepest vanwege zijn dialect, maar trauma’s heeft hij daar niet aan overgehouden. Het tij keerde toen hij met zijn gitaar en brommertje op het schoolplein verscheen. De meisjes vonden hem al snel de leukste, zegt hij lachend. Die gitaar kreeg hij op zijn elfde van zijn moeder en die heeft hij nooit meer losgelaten.

Lieske
Je vertelt mij elke dag
hetzelfde verhaal.
Maar het verhaal
wordt steeds kleiner,
met alsmaar minder woorden.
De klok tikt traag en droog,
en je vertelt over vroeger.
Over je tirannieke vader
en de dood van jouw moeder.

En als het donker wordt,
doen ze je deur op slot.
Bang dat je lopen gaat,
en zoekt naar jezelf op straat.
Lieske. Lieske.

Jij zoekt naar het juiste woord,
maar dat woord wil niet komen.
Het is voor altijd verborgen (?),
verdwaald in jouw dromen.
Jij hebt niks meer te verliezen
en niks meer te verwachten.
Alles lang verloren,
weer bijna ongeboren.

En als het donker wordt,
doen ze je deur op slot.
En alle gordijnen dicht,
tot aan het ochtendlicht.
Lieske. Lieske.

Oh, ik weet nog hoe je zong,
en hoe je lachtte als je kookte.
Oh, je klinkt nog hoe je rookte,
met onwennige gebaren.
En je lachte onbedaarlijk.

Nu als het donker wordt,
doen ze je deur op slot.
Daar lig je eenzaam bang.
Wat duurt de nacht toch lang.
Lieske. Lieske.

23.07.2023

Christopher Cross – Ride Like The Wind

Dat moet toch bijzonder zijn als je als onbekende artiest met je debuutalbum maar liefst 5 Grammys wint en dat terwijl je er vrij onopvallend & wat dikkig uitziet en je stem live niet heel vast is en je daardoor soms zelfs vals zingt. Het overkwam de Amerikaanse singer/songwriter & gitarist Christopher Charles Geppert, die bekend werd als Christopher Cross, terwijl dat juist de naam was van zijn toenmalige band.

Ook ik was aangenaam verrast met dat album van een totaal onbekende artiest, die zomaar uit het niets kwam. Het helpt natuurlijk als de beste sessie-muzikanten & zangers uit die tijd aan je album meewerken. Met producer Michael Omartian, met Jay Graydon & Larry Carlton op gitaar en met Michael McDonald, Don Henley, Glenn Frey & Nicolette Larson als achtergrondzangers.

Beoordeel het zelf maar door te kijken & luisteren naar de live-versie van zijn grote hit Ride Like The Wind tijdens een optreden in de muzikale tv-show The Midnight Special in 1980.

Daar laat hij trouwens horen dat hij uitstekend gitaar kan spelen, wat ook door collega muzikanten werd opgemerkt, want Donald Fagen & Walter Becker vroegen hem te spelen op één van de albums van Steely Dan. Maar Geppert zag daar vanaf, volgens Omartian was dat omdat “he was so intimidated, afraid to do it, and he never did.” En dat terwijl hij op zijn 19e als Deep Purple fan, wel inging op de uitnodiging om de zieke Richie Blackmore (de gitarist van Deep Purple), te vervangen tijdens hun eerste Amerikaanse concert in 1970.

Ride Like The Wind
It is the night, my body’s weak.
I’m on the run, no time to sleep.
I’ve got to ride, ride like the wind,
to be free again.

And I’ve got such a long way to go,
to make it to the border of Mexico.
So I ride like the wind, ride like the wind.

I was born the son of a lawless man.
Always spoke my mind,
with a gun in my hand
Lived nine lives, gunned down ten.
Gonna ride like the wind.

And I’ve got such a long way to go,
to make it to the border of Mexico,
So I ride like the wind, ride like the wind.
Gonna ride like the wind.
Accused and tried, and told to hang.
I was nowhere in sight
when the church bells rang.
Never was the kind, to do as I was told.
Gonna ride like the wind, before I get old.

It is the night, my body’s weak.
I’m on the run, no time to sleep.
I’ve got to ride, ride like the wind,
to be free again.

And I’ve got such a long way to go,
to make it to the border of Mexico.
So I ride like the wind,
ride like the wind.

Gonna ride like the wind.

09.07.2023

Barbara & George Moustaki – La dame brune & Fleur de méninges

Ik vond twee schitterend opnames uit de jaren 60 van de Franse singer/songwriters Barbara (Monique Andrée Serf)(1930-1997) & Georges Moustaki (Giuseppe Mustacchi)(1934-2013). Zij waren in die tijd goede vrienden van elkaar.

In 1962 zongen ze samen het lied Fleur de méninges, naar een tekst van Moustaki op muziek van Emile Noël. Het nummer is vooral bekend geworden door de versie van Serge Reggiani (1922-2004).

En hier zie je ze samen in het lied La Dame Brune (De brunette) in 1969. Deze keer schreven ze het samen en hadden ze er veel succes mee. Niet schrikken trouwens bij het bekijken van de opname, want eerst is het stil tot 0.45 en dan pas begint de muziek. Hier zie je nog een mooie opname van dit nummer door hen beiden, met een langere tekst deze keer. Maar deze is playback-achtig en zoals je weet deel ik het liefst live-versies. Met dank aan René Kieft voor het ontcijferen van de teksten van beide nummers.

Fleur de méninges
Il a la méninge qui fleurit,
la nature m’a tout appris.
Je suis poète.
Sa fortune est bien entendu,
comme un beau jardin suspendu.
Dans ma tête.
Pas de mémoire des myosotis,
souvent sont araignée
en tissant, sa toile.
Fait un hamac pour sa pensée,
qui déja rêvant d’odyssée.
Met la voile.
Quand je m’embarque au grand Bonheur,
je peux tout dire avec des fleurs
de méninge.
Pour s’en aller conter fleurette,
pas besoin de roses ni de pâquerettes,
au dancinge.
Suffit pour ce gentil labeur,
de savoir faire pousser les fleurs
de méninge.

Il le ne cultive pas le souci,
mais je me rends à sa merci.
Quand je cueille.
Les plus douces pensées d’amour,
et la marguerite alentour.
Que j’effeuille.
Des fleurs poussées par sa passion,
il fait éclore sans aversion.
Sur le bitumen.
Tout un parterre enjuponé,
de belles de nuit dès que le né on.
S’allume.
Quand je joue au bel oiseleur,
je peux tout prendre avec des fleurs
de méninge.
Pour étourdir la midinette,
pas besoin de roses ni de pâquerettes,
au smokinge.
Suffit pour ce gentil labeur,
de savoir faire pousser les fleurs
de méninge.

Tu pense trop et tu est trop grand,
pour faire de vieux os de barbeau.
Je m’en flatte.
Tranquille tu est qu’un voyou,
comme pour te guérir du mildiou.
Me sulphate.
Ou bien qu’on me plante au surin.
Sur le ventre un joli jardin.
Qu’on vaccine.
Bref qu’on m’envoie sans mon faire part.
Grignoter les pissenlits.
Par la racine.
Quand je m’embarquerai pour ailleurs,
Tout sera dit en quelques fleurs
de méninge.
Pour s’en aller aux oubliettes,
pas besoin de roses ni de pâquerettes,
ni de métinge.
Pas besoin non plus d’orchidées,
mais d’un simple bouquet d’idées.
Suffira de verser quelques pleurs,
pour arroser vos propres fleurs
de méninge.

La dame brune
Pour une longue dame brune,
j’ai inventé.
Une chanson au clair de la lune,
quelques couplets.
Je sais q’elle m’entend un jour,
qui sait demain.
Pour que cette chanson d’amour
finisse bien.

Bonjour je suis la tame brune
j’ai tant marché
Au jour je suis la dame brune,
je t’ai trouvé
sais ma place au creux dans ton lit.
Je serais bien.
bien au chaud, bien à l’abri.
contre tes reins.