29.10.2023

Fay Claassen – Schilderij van de liefde

Schilderij van de liefde is een prachtig lied van de Nederlandse jazz-zangeres Fay Claassen, dat ze hier zingt met begeleiding van het Residentie Orkest. Ze schreef het samen met de Rotterdamse gitarist Ruud Meijer.

Het nummer is een ode aan Claassen’s vader, de Nijmeegse kunstenaar & verzamelaar Ger van Geer, die al ruim tien jaar de ziekte van Alzheimer heeft. Ze begeleid haar vader al die tijd liefdevol in zijn leven met dementie. Sinds 2019 verblijft hij in een tehuis.

Het is Claassen’s missie om vanuit een positieve instelling de mens achter de ziekte te blijven zien en haar vader te volgen in wie hij is geworden. Ze maakt intuïtief contact met hem via muziek en kunst en door samen met hem te wandelen. Hier zie je een kort filmpje over hen samen bij haar bezoek aan het verpleeghuis.

Schilderij van de liefde
Hier in de keuken zit je, ingedut.
Vergeelde kranten op je schoot.
‘t Heden en ‘t verleden,
heb je los geschud.
Wat er in je om gaat,
geef je nog maar zelden bloot.

Doet je ogen open en kijkt me aan.
Een stil-leven in het zachte avondrood.
Een schim van vroeger,
die je achter het raam ziet staan.
Zo ver ben ik van jou vandaan.

Een woordenspel in blauw en geel.
Onstuimig als een wild boeket.
Je spreekt met canvas en penseel.
Als een magisch zelfportret.

De taal aan flarden, wat zeg je nou?
Kriebelkrabbelkleuren lukraak door elkaar.
Hoe kan ik nou jouw taal begrijpen,
ik heb werkelijk geen idee?
Woorden die verdampen,
vluchtig als de ochtend dauw.

Leven als een personage in dit schilderij.
Oorverdovend stil moment.
Ik ken jou, en jij kent mij.
Als een onbereikbaar firmament.

Een woordenspel in blauw en geel.
Onstuimig als een wild boeket.
Je spreekt met canvas en penseel.
Als een magisch zelfportret.

De taal aan flarden, wat zeg je nou?
Kriebelkrabbelkleuren lukraak door elkaar.
Hoe kan ik nou jouw taal begrijpen,
ik heb werkelijk geen idee?
Woorden die verdampen,
vluchtig als de ochtend dauw.

Leven als een personage in dit schilderij.
Oorverdovend stil moment.
Ik ken jou, en jij kent mij.
Als een onbereikbaar firmament.

15.10.2023

Gabi Hartmann – Coracao Transparente

Wat een schitterend lied kreeg ik toegestuurd door mijn goede vriend Coen Dirkx. Het is Coracao Transparente (Het doorzichtige hart) van de Franse singer/songwriter Gabi Hartmann.

Het nummer komt van haar debuutalbum van dit jaar, dat opgenomen werd in Rio de Janeiro met uitstekende Braziliaanse muzikanten en werd geproduceerd door de Amerikaanse singer/songwriter Jesse Harris, die bekend is van Norah Jones, Melody Gardot & Madeleine Peyroux. Hartmann laat zich o.a. inspireren door de muziek van Lhasa de Sela en heeft al opgetreden met Jamie Cullum & Melody Gardot.

Coracao Transparente
Eu vi um coração de
palhaço chorando calado.
Uma lagrima azul,
de alegria correndo no rosto.
Fazendo um caminho,
de encanto no doce retrato.
Marcando de amor
a euforia de um peito afoito.

Era um coração transparente
menino travesso.
Teimoso, tacanho,
tinindo, trincado de ardor.
Sensivel, saudoso,
sacana, virado ao avesso.
Batendo, embalado,
batuta, brincando de amor.

Coração de menino
pulsando num peito.
Ouvindo cirandas,
querendo viver.
Brincar sem espanto
em um homem já feito.
Cultivando festa no alvorecer.

Se vislumbra através
deste raro sujeito.
A cadencia de um amor
em um peito fechado.
Um coração transparente
amando sem jeito.
Mostra a timidez
de um menino acanhado.

Um coração transparente
amando sem jeito.
Mostra a timidez
de um menino acanhado.

01.10.2023

Solas – Pastures Of Plenty

Eén van de mooiste uptempo nummers dat ik ken is Pastures Of Plenty van de Ierse groep Solas, met zangeres Karan Casey. Probeer dan maar eens stil te blijven zitten! Ze combineren op schitterende wijze Ierse traditionele muziek met country, rock & Americana.

Het lied werd geschreven door de Amerikaanse singer/songwriter Woody Guthrie (1912-1967) in 1941, die de muziek baseerde op de 18e eeuwse Engelse murder ballad Pretty Polly. Guthrie was één van de belangrijkste artiesten in de Amerikaanse folkmuziek, zeer sociaal bewust en actief voor de onderdrukten in de samenleving. Zo schreef hij o.a. het lied This Land Is Your Land (1940). Hij heeft grote invloed gehad op o.a. Pete Seeger, Bob Dylan, Johnny Cash & Tom Paxton.

Pastures Of Plenty van Solas komt van hun derde album The Words That Remain uit 1998 en ze spelen het hier tijdens de viering van hun 10-jarig bestaan in 2006.

Pastures Of Plenty
It’s a mighty hard row
my poor hands have hoed.
My poor feet have traveled
these hot dusty roads.
Out of your dustbowl
and westward we roam.
Through deserts so hot
and through mountains so cold.

I’ve wandered all over
your green growing land.
Wherever your crops are
I’ll lend you my hand
On the edge of the cities
you’ll see me and then,
I come with the dust,
and I’m gone with the wind.

California, Arizona,
I’ve worked on your crops.
And northward up to Oregon
to gather your hops.
I’ve dug beets from the ground,
I’ve cut grapes from the vine.
To set at your table
that white sparkling wine.

Green pastures of plenty
from the dry desert ground.
From the grand Coolie Dam
where the waters run down.
In states of this union
we migrants have been.
We work on the land
and we’ll fight until we win.

It’s always we ramble,
that river and I.
All along your green valleys
I’ll work till I die.
Travel this road until death
sets me free.
Pastures of plenty
must always be free.

Tags:
17.09.2023

David Crosby & Graham Nash – Carry Me

Ik vond deze bijzondere opname van het lied Carry Me van David Crosby (1941-2023) & Graham Nash, waarschijnlijk gemaakt tijdens de opnames van hun album Wind On The Water uit 1975. En dus met fantastische muzikanten erbij als David Lindley op slidegitaar, Lee Sklar op bas, Russ Kunkel op drums, Craig Doerge op de piano & Danny Kortchmar op gitaar. Heerlijke muziek met onovertroffen samenzang tussen de toenmalige vrienden, die uiteindelijk van elkaar vervreemden.

Dit was het favoriete Crosby-lied van Neil Young. Het derde couplet gaat over Crosby’s moeder Aliph Van Cortlandt Whitehead, die stierf aan kanker. Hij zegt er zelf het volgende over: “She was lying in hospital, dying of cancer, and wanted to go while she still had some dignity. She asked me to do it, set her free – coup de grâce the French call it. So I said, “Hell, yes.” I learned how to do it from a doctor friend, and I was perfectly willing to do it, I’m not ashamed to say that. But she found out if she didn’t die on the hospital and doctor’s schedule, they’d conduct an autopsy and charge me with murder. So she had to go through an extra couple of months of desperate pain. She was a good lady. She taught me music, and was always writing poetry. I loved her a whole lot. She really nailed me when she said she felt like a bird with weights tied to her feet, that if somebody would just untie them she could fly. What an image – I couldn’t ignore it.”

De opname is gemaakt door Robert Hammer, een vriend van Crosby. Die hield het openbaar maken ervan tegen, omdat hij het geluid te slecht vond, maar nu kunnen we er dan toch van genieten.

 

Carry Me
When I was a young man,
I found an old dream.
Was as battered and worn a one,
as you have ever seen.
I made it some new wings,
and I painted a nose.
And I wished so hard,
up in the air I rose singing,

Carry me, carry me,
carry me above the world.

And I once loved a girl,
she was younger than me.
Her parents kept her locked up in their life,
and she was crying at night,
wishing she could be free.
‘Course mostly I remember her laughing,
standing there watching us play.
For a while there,
the music would take her away.
And she’d be singing

Carry me, carry me,
carry me above the world.

And then there was my mother,
she was lying in white sheets there,
and she was waiting to die.
She said if you’d just reach
underneath this bed,
and untie these weights,
I could surely fly.
She’s still smiling but she’s tired.
She’d like to hear that last bell ring.
You know if she still could she would,
stand up, and she could sing.
Singing

Carry me, carry me,
carry me above the world.

03.09.2023

Hugues Aufray – Le rossignol anglais

Le rossignol anglais (De Engelse nachtegaal) is een vrolijk uptempo nummer van de Franse chansonnier Hugues Aufray, dat hij hier speelt tijdens een optreden in Olympia in Parijs in 1966. Ik ken het nog uit mijn jeugdjaren, omdat mijn oudere broer Jan Schild de lp met het concert toen veel draaide.

Het blijft heerlijke muziek en ik hoor er duidelijke zigeuner & Spaanse invloeden in. Aufray woonde in zijn jeugd een periode in Spanje, studeerde in Madrid & zong eerst ook in het Spaans.

Hij brak begin jaren 60 door en trad o.a. op met Peter, Paul & Mary in 1962. Hij werd gegrepen door de muziek & teksten van Bob Dylan, en raakte met hem bevriend. Dylan zocht hem op in Parijs in 1964 en Aufray vertaalde veel van diens nummers in het Frans. Met zijn album Aufray chante Dylan uit 1965 gaf hij vorm aan de smaak van zijn generatiegenoten. Hier vind je een uitgebreid artikel over de vriendschap tussen Aufray & Dylan.

Le rossignol anglais
Ma mignone mignonette,
promène moi dans ta maison.
Cache moi dans ta cachette,
je te dirai des chansons.
Je me ferai tout gentil,
je te promets d’être sage.
Et quand tu liras la nuit,
je te tournerai les pages.

Chante chante rossignol,
trois couplets en espagnol,
et tout le reste en anglais.

Ma mignone mignonette,
emmène moi dans ton lit.
Couche moi dans ta couchette,
il va faire bon dans ton nid.
J’ai tellement voyagé,
tellement connu de Dames.
Je suis très très fatigué,
tu apaiseras mon âme.

Chante chante rossignol,
trois couplets en espagnol,
et tout le reste en anglais.

Ma mignone mignonette,
d’amour tu me fais languir.
Tu t’amuses ma coquette,
a m’arracher les soupirs.
Je regretterai demain,
tes rubans de tes dentelles,
Moi je n’demandais rien,
que de te bercer ma belle.

Chante chante rossignol,
trois couplets en espagnol,
et tout le reste en anglais.