Muziek als een meditatie, waar je stil van wordt en alles even loslaat. Dat soort muziek wordt gemaakt door de Amerikaanse singer/songwriter David Wilcox. Als ik bijna ademloos naar hem luister en aan zijn lippen hang, wordt ik rustig in mijn hoofd.
Wat een mooi lied is dit Drift. Het raakt me. En daar gaat het om in de muziek. Het komt van Wilcox’s album Blaze uit 2014, en hij vertelt zelf waar het over gaat, voordat hij het speelt tijdens een concert in 2012.
Drift
On the Mississippi River,
where I woke up from my dream.
On this raft where we lay sleeping,
as the moonlight shone downstream.
There’s a symphony of silence
in this flow.
There’s a hush upon the breeze
that whispers
We need not rush this drift
along this river.
See how it knows the way.
Each lonely drop of rain
will be delivered,
to the sea someday.
How I wish you would awaken,
for this moonlight’s made for two.
But you startle when you’re shaken,
so you sleep right through this view.
Past the music on the shoreline
deep and low
Like the way I ache for you
that whispers
We need not rush this drift
along this river.
See how it knows the way.
Each lonely drop of rain
will be delivered,
to the sea someday.
The world is aching with frustration,
all the tragedies we know.
The injustice of our nation,
and how far we have to go.
Change is daunted by the distance,
long and slow.
But it can’t resist the flow
that whispers
We need not rush this drift
along this river.
See how it knows the way.
Each lonely drop of rain
will be delivered,
to the sea someday.
