De muziek van de Portugese groep Madredeus is heel hypnotiserend en meditatief, vooral ook door de schitterende stem van zangeres Teresa Salguiero. Mijn geliefde Siamese poes Shibumi is met hun muziek op de achtergrond begraven in mijn tuin. Ze had een mooi lang leven gehad.
Ik hoorde de groep voor het eerst door hun album O Paraiso uit 1997 en was gelijk verkocht. Bij het optreden dat ik van hen zag in het Muziekcentrum in Utrecht, kon ik er geen genoeg van krijgen.
Hier spelen ze Haja o que houver (Wat er ook is) tijdens een concert in Porto in 1998. “Wat er ook is, ik ben hier. Wat er ook is, ik wacht op jou.” En daarna deel ik ook nog hun lied O Mar, dat ze hier spelen tijdens een concert in Brussel in 1995. Dat nummer gaat over de zee, die eigenlijk niet te beschrijven is met woorden.
Haja o que houver Haja o que houver eu estou aqui. Haja o que houver espero por ti.
Volta no vento ô meu amor. Volta depressa por favor.
Há quanto tempo já esqueci. Porque fiquei longe de ti. Cada momento é pior. Volta no vento por favor.
Eu sei, quem és, pra mim. Haja o que houver, espero por ti.
Há quanto tempo já esqueci. Porque fiquei longe de ti. Cada momento é pior. Volta no vento por favor.
Eu sei, quem és, pra mim. Haja o que houver, espero por ti.
O Mar Não é nenhum poema. O que vos vou dizer.
Nem sei se vale a pena. Tentar-vos descrever.
O mar O mar
E eu aqui fui ficando. Só para O poder ver. E fui envelhecendo. Sem nunca O perceber.
Zoals je weet ben ik altijd op zoek naar bijzondere muziek uit alle windstreken. Zo ontdekte ik de Mexicaanse singer/songwriter Natalia Lafourcade die vooral bekend werd met pop/rock muziek, maar tegenwoordig meer traditionele, Mexicaanse volksmuziek maakt. Dat begon met haar album Musas:Un Homenaje al Folclore Latinoamericano en Manos de Los Macorinos uit 2017. Het album was bedoeld als een eerbetoon aan de Latijns Amerikaanse volksmuziek en aan een aantal grote componisten. Ze zag het zelf als een zoektocht naar haar muzikale roots. Daarbij was voor haar van essentieel belang het samenspelen met de veteranen van Los Macorinos, de snaarvirtuozen Juan Carlos Allende & Miguel Peña.
Op het album Musas staan vooral covers, maar twee nummers schreef Lafourcade zelf. Tu si sabes quererme (Je weet hoe je van me moet houden) is daar één van. Ze kreeg in 2018 voor haar album twee Latin Grammy Awards. Eentje voor het beste folkalbum en de andere voor de beste video met Musas el documental, een documentaire die gemaakt werd over het maken van het album. Door het grote succes van Musas maakte Lafourcade in 2018 een opvolger met Musas 2. In 2020 kwam ze met Un Canto Por Mexico, ook weer gebaseerd op traditionele muziek, waarbij de opbrengsten voor het goede doel waren, namelijk de reconstructie van een muzikaal documentatiecentrum dat beschadigd was na een aardbeving. En ook deze keer in twee delen met een studio-album en een live-concert.
Ik heb het nummer gedraaid in mijn radioprogramma The Songcatcher. Op de website van Rootsparadise kun je iedere maand de nieuwe uitzending beluisteren. De playlist staat erbij zodat je ook kunt zien wat ik allemaal heb gedraaid. Wil je de uitzending maandelijks ontvangen in wav-formaat, laat het dan even weten, want dan zet ik je op de lijst van fans die ik het frequent toestuur.
Tu si sabes quererme Ha pasado tanto tiempo, finalmente descubrí tus besos. Me enredaste en tu mirada, me abrazaste con todos mis defectos.
Tú sí sabes quererme. Tú sí sabes adorarme mi amor, no te vayas quédate por siempre, para siempre, para siempre amarte.
Corazón tú sí sabes, quererme como a mí me gusta. Soy la flor encendida que da color, al jardín de tu vida.
Corazón tú sí sabes, quererme como a mí me gusta. Por favor no me dejes, que soy valiente en corresponderte.
Ha pasado tanto tiempo, finalmente sé que estoy dispuesta. Es tan difícil encontrar un amor, que aquí me quedo con heridas bien abiertas.
Ya no me importa lo que piensen los demás, aquí me quedo para ser testigo siempre de la vida. Aquí por siempre, para siempre. Para siempre amarnos.
Corazón tú sí sabes, quererme como a mí me gusta. Soy la flor encendida que da color, al jardín de tu vida.
Corazón tú sí sabes, quererme como a mí me gusta. Por favor no me dejes, que soy valiente en corresponderte.
Corazón tú sí sabes, quererme como a mí me gusta. Soy la flor encendida que da color, al jardín de tu vida.
Corazón tú sí sabes, quererme como a mí me gusta. Por favor no me dejes, que soy valiente en corresponderte.
Corazón, corazón tú sí sabes, (quererme como a mí me gusta.) Corazón tú sí sabes quererme mi amor, (quererme como a mí me gusta).
Ay no te vayas, quédate por siempre, (quererme como a mí me gusta). Que soy valiente en corresponderte mi amor, (quererme como a mí me gusta).
Een nummer waar ik goede herinneringen aan heb is Is She Really Going Out With Him van de Engelse singer/songwriter & Joe Jackson, maar dan wel in de acapella versie. Begin jaren 80 werd ik gegrepen door vocale groepen als The Nylons, The Flying Pickets & The King’s Singers. En ik wilde ook zelf graag dat soort muziek acapella gaan zingen. Mijn eerste ervaring was het zingen van dit nummer samen met een groep mensen, alleen kan ik me niet meer herinneren wie of waar of wanneer precies, omdat het maar van korte duur was.
Jackson vertelt zelf het volgende over de inspiratie voor zijn lied: “I heard that phrase somewhere, and I thought that could be a kind of funny song about gorgeous girls going out with monsters. It just started from there. It was just a funny song, or supposed to be funny. It was a great surprise to me when some people interpreted it as being angry.”
Het originele nummer was de debuut single van Joe Jackson uit 1978 en kreeg een plek op zijn debuutalbum Look Sharp. Maar het werd pas een jaar later een succes, toen hij meer bekendheid had gekregen. Deze acapella versie komt uit een concert in Hamburg in 1983 voor het programma Rockpalast.
Is She Really Going Out With Him Pretty women out walking with gorillas down my street. From my window I’m staring while my coffee grows cold. Look over there (where?) there, there’s a lady that I used to know. She’s married now, or engaged, or something, so I am told.
Is she really going out with him? Is she really gonna take him home tonight? Is she really going out with him? ‘Cause if my eyes don’t deceive me there’s something going wrong around here.
Tonight’s the night when I go to all the parties down my street. I wash my hair and I kid myself I look real smooth. Look over there (where?), there, here comes Jeanie with her new boyfriend. They say that looks don’t count for much. If so, there goes your proof.
Is she really going out with him? Is she really gonna take him home tonight? Is she really going out with him? ‘Cause if my eyes don’t deceive me there’s something going wrong around here.
But if looks could kill, there’s a man there who’s more down as dead. ‘Cause I’ve had my fill. Listen you, take your hands from her head. I get so mean around this scene.
Is she really going out with him? Is she really gonna take him home tonight? Is she really going out with him? ‘Cause if my eyes don’t deceive me there’s something going wrong around here.
Something going wrong around here. Something going wrong around here.
Eén van de mooiste nummers van de Amerikaanse singer/songwriter Billy Joel is Where’s The Orchestra? uit 1982. Het komt van zijn 8ste album The Nylon Curtain en hij speelt het hier in datzelfde jaar in de tv show Night At School van MTV.
The Nylon Curtain is één van Joel’s meest ambitieuze projecten. Hij wilde er een “sonic masterpiece” mee creëren. Daarnaast is het ook één van zijn persoonlijke favorieten. Hij noemt het “the recording I’m most proud of and the material I’m most proud of.”
Het slotlied van het album is het lied Where’s The Orchestra?, dat gaat over een persoon die naar het theater gaat en een musical verwacht, maar een “gewone” toneelvoorstelling te zien krijgt. Volgens Joel is dat een metafoor voor ons leven, met name de realisatie dat het niet groots en over-the-top is, zoals vaak wordt gesuggereerd. Het lied gaat volgens hem daarnaast ook over eenzaamheid: “The whole metaphor of that song is that life is a theatrical play, and it’s all a tragedy”
In de muziek van het nummer hoor ik invloeden terug van Paul McCartney (Golden Slumbers) en Harry Nilsson. Het nummer eindigt met een verwijzing naar Allentown, het eerste nummer van het album, om de cirkel rond te maken. En let vooral ook op het “foute” akkoord onder “I assumed that the show would have a song. So I was wrong.”
Een mooie cover van het lied wordt hier gespeeld & gezongen door de Amerikaanse jazz-zanger Tony DeSare, naar wie ik graag luister. Hij heeft in de coronatijd elke dag een nummer gespeeld (inmiddels al over de 250) in zijn serie Tony DeSare Song Diary.
Where’s The Orchestra? Where’s the orchestra? Wasn’t this supposed to be a musical? Here I am, in the balcony. How the hell could I have missed the overture?
I like the scenery. Even though, I have absolutely no idea at all. What is being said, despite the dialogue.
There’s the leading man. The movie star who never faced an audience. Where’s the orchestra? After all this is my big night on the town. My introduction to the theatre crowd. I assumed that the show would have a song. So I was wrong.
At least I understand. All the innuendo and the irony. And I appreciate, the roles the actors played, and the point the author made. And after the closing lines, and after the curtain calls. The curtain falls, on empty chairs. Where’s the orchestra?
Ik ben erg blij met mijn nieuwe vondst: James Taylor die zijn prachtige lied Something’s Wrong zingt in 1971 bij de BBC in het programma One In Ten. Het is altijd één van mijn favoriete nummers geweest, maar op zijn debuutalbum uit 1968 waar het op staat, heeft het een arrangement van de Engelse producer Richard Hewson gekregen dat nogal overheerst, met name ook door de totaal overbodige drumpartij. Hier kun je die plaatversie zelf beluisteren.
In deze opname zingt Taylor het lied alleen met zijn eigen gitaarbegeleiding en dat klinkt een stuk beter. Hij was hier 23 jaar oud en stond aan het begin van een indrukwekkende carrière. En wat bijzonder is dat hij “gewoon” zijn eigen ding is blijven doen, en openhartig is gebleven in zijn teksten, zoals hier met zijn “restless feeling’s been preying on your mind”. Die emotionaliteit raakt mij nog altijd diep. En met mij gelukkig vele anderen.
Something’s Wrong Something’s wrong, that restless feeling’s been preying on your mind. Road maps in a well-cracked ceiling, the signs aren’t hard to find.
Now I’m not saying that you’ve been mistreated. No one’s hurt you, nothing’s wrong. A moment’s rest was all you needed. So pack your things and kindly move along.
Like dust in the wind you’re gone forever. You’re wind-blown leaves, you’re a change in the weather.
Just a town like any other, a second brand-new start. A third or fourth hand wife or lover; no, you won’t break her heart. Take some bacon, go on and leave your watch chain now. She won’t count on nothing more. Wrap your hands around that small change. And tiptoe barefoot out the door.
Yes something’s wrong, that restless feeling’s been preying on my mind. When things get bad, I’m bound to pack my bags. And just leave them all behind.
De muziek van de Portugese groep Madredeus is heel hypnotiserend en meditatief, vooral ook door de schitterende stem van zangeres Teresa Salguiero. Mijn geliefde Siamese poes Shibumi is met hun muziek op de achtergrond begraven in mijn tuin. Ze had een mooi lang leven gehad.
Haja o que houver
O Mar
