10.04.2022

Maarten Heijmans – Slaapliedje

Wat schreef Ramses Shaffy (1933-2009) toch schitterende nummers. Luister maar naar het prachtige Slaapliedje, dat hier uitstekend wordt gezongen door Maarten Heijmans. Hij krijgt daarbij hulp van Mike Boddé op de piano en Maria Paula Majoor & Daniel Torrico op viool.

Acteur & zanger Maarten Heijmans speelde de rol van Ramses in de succesvolle mini-serie Ramses van Michiel van Erp uit 2014. Hij won er een Gouden Kalf mee en een Emmy Award. Ik heb hem ooit zien optreden bij de Nacht van de Poëzie met gemoderniseerde covers van nummers van Ramses gespeeld door een enthousiaste band, en ik was daar van onder de indruk.

Sommige mensen vinden het pianospel van Boddé hier wat overdadig, maar mij was het eerlijk gezegd niet opgevallen. Hier hoor je Ramses zelf, en inderdaad is de piano hier veel bescheidener.

 

Slaapliedje
Je slaapt dus nu bij mij.
En je ademt stil
en je hand ligt stil
op mijn borst.

Je ogen zijn dichtbij,
zo gesloten en stil.
En je mond bloeit open
als een wonder.

Je draait je nog niet om.
Je keert je nog niet af.
Je slaapt naar me toe,
in de morgen.

Je slaapt dus nu weer bij mij
en ik volg je stil.
En je hand glijdt stil
van mijn borst.
Je hartslag is dichtbij
en je glimlacht stil.
En je haren worden
steeds blonder.

Je draait je nog niet om.
Je keert je nog niet af.
Je slaapt naar me toe,
in de morgen

Je slaapt dus nu bij mij
en als God het wil.
Gaat deze nacht
nooit voorbij.

27.03.2022

Juan Luis Guerra – Senales de Humo

Een lied dat al jaren een warme plek heeft in mijn hart is Senales de humo (Rooksignalen) van de Dominicaanse singer/songwriter Juan Luis Guerra. Het is een bolero waar ik heel veel op heb gedanst in de jaren 90. Ik genoot daar enorm van en die herinnering koester ik graag.

Dit nummer was altijd een rustpunt tijdens de dansavonden tussen de snellere salsa & merengue nummers in. Waarbij je je danspartner dicht tegen je aan had, lijf aan lijf. Dat waren mooie momenten. Even bijtanken en daarna weer losgaan. En dit nummer heeft beide elementen, met een rustig begin en daarna een wat sneller tweede deel.

Het is een wanhopig liefdeslied dat gaat over de rooksignalen die niet opgepikt worden, waardoor de verliefde het gevoel heeft te sterven zonder de liefde van de geliefde. Het nummer komt van Guerra’s 6e album Arreito uit 1992. Helaas is de live-versie niet meer te vinden, dus moeten we het doen met deze.

Senales de Humo
Te mando señales de humo
como un fiel apache.
Pero no comprendes el truco
y se pierde en el aire.

Te mando la punta de un beso
que roza la tarde.
Y un código morse transmite
el “te quiero” de un angel.
Se pierde en el aire.

Te mando la luz de mis ojos
de un cuarto menguante.
Y un sol embriagado la eclipsa
y no puede excusarse.

Que voy a hacer.
Inventar alfabeto en las nubes.
Conjugarnos al amanecer.
Y sentarme sobre tus pupilas.
Y reir o llorar mi querer.
Si no puedo encontrarte esta vez.

Te mando señales de humo
como un fiel apache.
Pero no comprendes el truco
y se pierde en el aire.
Se pierde en el aire.
Se pierde en el aire.

(Y tu amor me cubre la piel.
Es como alimento.
Que me llena el alma de bien.
Sin tu amor yo muero.)

Una mañana caminando sobre tu cuerpo
sembre, el oficio del amanecer.
Se levantan las estrellas y el sol.
No alumbran mi sueño, mujer.

(Y tu amor me cubre la piel.
Es como alimento.
Que me llena el alma de bien.
Sin tu amor yo muero.)

Mi corazón se me ha doblado de tanto querer.
Ya no quema la luz de mi piel
y si pasa mucho tiempo, mama.
Sin tu amor yo muero, mujer.

(Y tu amor me cubre la piel.)
Oye mamita linda tu vez.
(Es como alimento.)
La razón de mi existencia.
(Que me llena el alma de bien.
Sin tu amor yo muero.)

Y tu amor me cubre la piel.
(Sin tu amor yo muero.)
Una mañana caminando
en tu cuerpo rosas sembre.
(Sin tu amor yo muero.)
Mi corazón se me ha dobla’o
de tanto querer.
(Sin tu amor yo muero.)
No no no me queman otros besos
y llevalos en mi piel.
(Sin tu amor yo muero.)

Es alimento que llena mi alma
no me confundas mujer.
(Sin tu amor yo muero.)

13.03.2022

Jesse Marchant – An Accident

Ik ontdekte de Canadese singer/songwriter Jesse Marchant vorig jaar en hij verrastte mij met bijzondere muziek en een stem die me aan Bruce Springsteen doet denken. Luister maar eens naar zijn intens persoonlijke & indrukwekkende lied An Accident (From 3 Perspectives), dat komt van zijn album Antelope Running van vorig jaar.

Hij vertelt er zelf het volgende over: “An Accident recounts a serious accident I had in my teens while snowboarding with my younger brother, from which I hemorrhaged and almost died. It recalls the day, and the period immediately following, from three perspectives: of my brother’s, myself, and my mother. Though I have told the story to close friends several times over the years, it never occurred to me to write about it. Then one morning the recollection came back to me vividly while I was playing the piano, along with the lyrics which came all at once, in a flood. I rarely experience such urgency in my writing, so I figured it best to let be what had transpired. With decades of hindsight, an understanding of what the experience might have meant to those around me surfaced, along with what I failed to notice about it at the time and throughout the years. The song seems to have ended up an homage of sorts to my mother. To her love and dedication in my time of great vulnerability.”

An Accident (From 3 Perspectives)
Broer:
Somebody lead me to a phone.
My brother’s fading fast.
He slid halfway down the hill.
His face is gray as ash.
I’ve gotta call my mom.

Moeder:
When I turned up on the scene,
my knees fell week in a panic.
Saw a dead man on his feet,
walking to the car, smiling.
Saying everything is fine.

I peeled off,
knowing of a hospital
on the way.
Traffic blocking every lane.
I was getting nowhere.
Speeding now,
90 down the shoulder lane.
My boy is slipping away,
I better get there fast.
His lost life,
I couldn’t stand the thought.

Somebody goddamn take him in,
he’s barely breathing now.

Jesse:
In the balance I felt peace,
and was sure it was the end.
When I passed out
on the waiting room floor.

You saved my life,
and I have lived
its fuller days.
I don’t know
if I ever did thank you
wholeheartedly for that.

And for sitting up
nights & nights,
at my bedside awake.
They had to urge you
to turn away home
for a night to rest.
I was fine.
All through I felt your love.

A lifetime ago.
When we were all healing.

27.02.2022

Gabriel Kahane – Little Love

Het mooiste nummer van dit moment is Little Love, een prachtig klein lied van de bijzondere Amerikaanse componist & singer/songwriter Gabriel Kahane. Het komt van zijn 4e album Book Of Travelers uit 2018. Gabriel is de zoon van de bekende pianist Jeffrey Kahane en zijn moeder is psycholoog. Hij speelde samen met Rufus Wainwright en Sufjan Stevens en naast zijn eigen albums als singer/songwriter werkte hij vooral als componist van muziek voor orkest, kleine ensembles, piano en zang. Daarnaast componeerde hij ook muziektheater.

Vlak nadat ik het lied had gedeeld op de Facebookpagina van de Songcatcher, hoorde ik het weer in de tv-serie De Verschrikkelijke Jaren Tachtig en toen raakte het me ineens nog veel meer dan daarvoor en bleef het dagenlang in mijn hoofd rondzingen. En dat is nog steeds een hele prettige gewaarwording, want ik vind het aan prachtig, rustgevend, liefelijk lied. En dat hebben we hard nodig in deze barre tijden.

Little Love
A long grey silence
had ambled down the coast.
You drew in sand
all the things we’d miss the most.

Little love, little love.
Little love, little love.
Little love, little love.
I hope we die here
when we’re old.

We’ll case the shore
to record this holy place.
White cliffs and starfish,
the tide like ruined lace.

Little love, little love.
Little love, little love.
Little love, little love.
I hope we die here
when we’re old.

And when we’re frail
in our lawn chairs by the sea.
All shrunken hands, twisted spines,
and halting speech.
We’ll listen for the long grey silence
to gather and increase.
And when it does we’ll close our eyes
and rest in narrow peace.

Little love, little love.
Little love, little love.
Little love, little love.
I hope we die here
when we’re old.
Little love, little love.
I hope we die here
when we’re old.

13.02.2022

Michael Franks: Eggplant

Eén van de eerste nummers van de Amerikaanse singer/songwriter Michael Franks dat ik hoorde was het lied Eggplant. Het komt van zijn 2e album The Art Of Tea uit 1976 en gaat over het koken van een aubergine door zijn vriendin.

Hij speelt het hier in 1978 samen met het Metropole Orkest onder leiding van Rogier van Otterloo (1941-1988) in het muzikale tv-programma van Pim Jacobs (1934-1996).

Ik heb jarenlang veel geluisterd naar de ontspannen “smooth, romantic, jazz-influenced style” van Michael Franks, die past in de zogenaamde “Quiet Storm” beweging. Een radio format dat vanaf midden jaren 70 veel succes had. De naam kende ik niet, maar het is een genre waar ik heel veel van heb gedraaid en nog steeds draai met o.a. genres als Smooth Soul en Westcoast Pop.

Eggplant
Whenever I explore the land of Yin,
I always take one on the chin.
And now this lioness has
almost made me tame.
I can’t reveal her name,
but eggplant is her game.

The lady sticks to me like white on rice.
She never cooks the same way twice.
Maybe it’s the mushrooms.
Maybe the tomatoes.
I can’t pronounce her name,
but eggplant is her game.

When my baby cooks her eggplant,
she don’t read no book.
She’s got a Gioconda kinda of dirty look.

And my baby cooks her eggplant,
about 19 different ways.
Sometimes I just have it raw
with mayonnaise.

Maybe its the way she grates her cheese,
or just the freckles on her knees.
Maybe its the scallions.
Maybe she’s Italian.
I can’t reveal her name,
but eggplant is her game.

When my baby cooks her eggplant,
she don’t read no book.
She’s got a Gioconda kinda of dirty look.

And my baby cooks her eggplant,
about 19 different ways.
Sometimes I just have it raw
with mayonnaise.