Ik hoorde de stem & muziek van Norah Jones voor het eerst in de platenzaak Concerto in Amsterdam, waar ik toen al jaren heel regelmatig kwam op zoek naar muzikaal moois. Dat was in 2002 toen haar album Come Away With Me net uit was. Een jonge blanke vrouw op het beroemde jazz-label Blue Note, dat was wat. Ik liet me verleiden en draaide het album heel vaak want het was heerlijke relaxte jazzy muziek.
Toen er een concert werd aangekondigd in Paradiso was ik er snel bij en ik ging er heen met mijn schoonzus Ineke. Daar aangekomen bleek er een opstelling gemaakt alsof je op een terras zat, met tafeltjes en paraplu’s. Er werd namelijk maar weinig volk verwacht en ze wilden blijkbaar zorgen dat het er nog een beetje gezellig uitzag. Het concert was een grote teleurstelling, want op het podium zat een angstig vogeltje, dat nauwelijks met het weinige publiek durfde te communiceren. Door haar spanning was ook de uitvoering van haar muziek maar matig. Van die podiumvrees schijnt Jones haar hele eerste tour last te hebben gehad.
Het eerste album vond ik uitstekend, maar daarna viel het me steeds weer tegen, met uitzondering van een aantal covers die ik van haar ontdekte, zoals Long Way Home (van Tom Waits), If The Law Don’t Want You (van Mary Karr & Rodney Crowell), Wurlitzer Prize (van Waylon Jennings), I Turned Your Picture To The Wall (van George Wyle), If You Want The Rainbow (van Oscar Levant, Billy Rose & Mort Dixon) & vooral het heerlijke Everybody Needs A Best Friend (van Walter Murphy & Seth McFarlane).
Maar onlangs kreeg ik een tip van mijn oud-collega en één van de grootste Songcatcher fans Lex Eckhardt. Hij vertelde me dat hij altijd een brok in zijn keel & kippenvel krijgt bij het lied Humble Me. Dus ben ik maar even gaan luisteren en ik moet erkennen het is inderdaad een prachtig nummer. Het komt van haar tweede album Feels Like Home uit 2004 en het werd geschreven door de Canadese singer/songwriter Kevin Breit, die bij deze live-uitvoering ook gitaar speelt. De andere gitarist is Robbie Macintyre.
Norah Jones is de dochter van de Indiase sitar virtuoos Ravi Shankar (1920-2012) en de Amerikaanse concert producer Sue Jones. Haar ouders scheiden in 1986 toen ze 7 jaar oud was. Op haar 16e veranderde ze haar achternaam van Shankar in Jones, met toestemming van haar beide ouders.
Humble Me
Went out on a limb, gone too far.
Broke down at the side of the road.
Stranded at the outskirts
and the sun’s creepin’ up.
Baby’s in the backseat,
still fast asleep.
Dreamin’ of better days.
Don’t want to call you,
but you’re all I have to turn to.
What do you say,
when it’s all gone away?
Baby I didn’t mean to hurt you.
The truth spoke in whispers
will tear you apart.
No matter how hard you resist it.
It never rains when you want it to.
You humble me Lord.
Humble me Lord.
I’m on my knees empty.
You humble me Lord.
You humble me Lord.
So please, please, please forgive me.
Baby Teresa she’s got your eyes.
I see you all the time.
When she asks about her daddy,
I never know what to say.
Heard you kicked the bottle,
and you helped build a church.
You carry an honest wage.
Is it true you have somebody
keeping you company?
What do you say,
when it’s all gone away?
Baby I didn’t mean to hurt you.
Truth spoke in whispers
will tear you apart.
No matter how hard you resist it.
It never rains when you want it to.
You humble me Lord.
You humble me Lord.
I’m on my knees empty.
You humble me Lord.
You humble me Lord.
Please, please forgive me.
You humble me.
