Vorig jaar zag ik een foto van de Columbiaanse zangeres Marta Gomez die me opviel. Ze trad op in Utrecht en ik wilde naar haar concert toe met een vriend. Maar die zag er vanaf omdat de muziek hem niet zo aansprak. Ik had het net opgegeven om te gaan, toen een andere vriend me belde om hem te vergezellen naar het concert. Dus blijkbaar moest het toch zo zijn. Het concert was prachtig en sindsdien heb ik alles van haar beluisterd en volg ik haar op de voet. Vooral haar rustige liedjes bekoren me zeer en dan raakt haar stem me het meest.

Onlangs vond ik Por tu amore me duele el aire dat Gomez zingt in een huiselijke sfeer, begeleid door de Spaanse zanger en gitarist Javier Ruibal die ook de muziek voor dit ontroerende liefdeslied heeft geschreven. De tekst is samengesteld uit twee gedichten van Federico Garcia Lorca (1898-1936), namelijk Es verdad en Adelina de paseo.

Por tu amor me duele el aire
(For love of you the air)

¡Ay, qué trabajo me cuesta,  
quererte como te quiero! 

Por tu amor me duele el aire,
el corazón y el sombrero.

¿Quién me compraría a mi,
este cintillo que tengo,
y esta tristeza de hilo blanco,
para hacer pañuelos?

Oh what an effort it is,
to love you as I do.

For love fo you the air,
my heart and my hat hurt me.

Who will buy of me,
this ribbon I have,
and this grief of white,
linen to make handkerchiefs?

La mar no tiene naranjas
ni Sevilla tiene amor.
Morena, qué luz de fuego.
Préstame tu quitasol.

Me pondrá la cara verde,
zumo de lima y limón
tus palabras, pececillos,
nadarán alrededor.

The sea hasn’t oranges
nor has Sevilla love.
Brown skin girl what firey light.
Loan me your parasol.

It will turn my face green,
lemon juice and lime,
your words tiny fishes,
will go swimming all around.

¿Quién me compraría a mi,
este cintillo que tengo,
y esta tristeza de hilo blanco,
para hacer pañuelos?

¡Ay, qué trabajo me cuesta,
quererte como te quiero!

Por tu amor me duele el aire,
el corazón y el sombrero.