Eén van de beste songs van 2014 en het mooiste Nederlandstalige lied van vorig jaar, was het prachtige Jong van singer/songwriter Lotte van Dijck. Een schitterend lied over haar grootvader en de herinneringen aan zijn geliefde vrouw, haar oma.
Ik zag Lotte al op haar 16e optreden tijdens een NCRV-radioprogramma in 1997, waar ik optrad met mijn koor Burengerucht. Ze was toen een veelbelovend talent en ik was onder de indruk. Een jaar later vroeg ik haar dan ook voor een duo-concert met ons koor in Utrecht. Toentertijd zong ze nog in het Engels en trad ze op samen met vriendin Marjolein Reitsma, die nu bekend is als singer/songwriter Leine. Ze noemden zich Kirke en wonnen in 1997 de Grote Prijs van Nederland. 
Ik ben blij dat Lotte uiteindelijk overgestapt is naar het Nederlandstalige, want ik beschouw haar als een enorme aanwinst voor het Neerlands lied. Ze schrijft mooie liedjes met prachtige teksten en heeft een bijzondere stem die me raakt. Je kunt het horen in haar lied Jong. Hier vind je een mooie uitvoering van het lied, opgenomen in het huis van haar grootouders, achter de piano van haar opa. Maar ik prefereer toch de versie met Tony Overwater op de contrabas.
Naast singer/songwriter is Lotte ook beeldend kunstenaar. Als de Verderkijker maakt ze bijzondere foto-tekeningen, die je bij haar kunt kopen als ansichtkaart, print, geboortekaartje of iPhone hoesje.
Jong
Hij heeft eens tegen me gezegd.
Al moest ik op mijn blote knieën.
Dat hele eind naar haar terug.
Ik zou het doen.
Ik zou haar meteen gaan halen.
Voorzichtig dragen op mijn rug.
In een mooie rechte lijn naar huis,
zodat we niet verdwalen.
Hij zegt, ik weet nog heel goed hoe ze lachtte.
En ik weet nog hoe ze voor je zong.
Hoe ze je zachtjes kon wiegen.
In mijn herinnering is ze zo jong.
Hij heeft het vaak aan me vertelt.
Hoe verliefd ze zijn geweest.
En dat ze een mooi meisje was.
En is gebleven.
Ze hangt nog altijd om hem heen,
als een troostend melodietje.
Dat voor iedereen met goede oren,
altijd te horen is.
Hij zegt, ik weet nog heel goed hoe ze lachtte.
En ik weet nog hoe ze voor je zong.
Hoe ze je zachtjes kon wiegen.
In mijn herinnering is ze zo jong.
Haar badjas hangt nog in de kast.
Haar schoenen die ze heeft versleten.
Hoe kan ik haar vergeten.
Alles wat ze ooit heeft vastgepakt,
is er nog.
Maantje tuurt, maantje gluurt,
al door de venster ruiten.
Er komt een dag dat hij vertrekt.
En ik hem uit zal moeten zwaaien.
Kon ik hem een eindje brengen,
ik zou het doen.
Al moest ik op mijn blote knieën.
Het hele eind naar huis terug.
Als ik dan maar zeker weet,
dat hij haar gevonden heeft.
