Muziekkenners alom tippen de jonge Britse zangeres en pianiste Laura Mvula als iemand die het in 2013 gaat maken. En de Songcatcher kan zich daar goed in vinden, want de songs die ik tot nu toe hoorde zijn zeer verrassend, eigen, origineel, intens en meeslepend. Je hoort heel duidelijk haar klassieke scholing op het conservatorium er in terug, die ze prachtig combineert met elementen uit de jazz, gospel, soul en R&B. Zo zorgt ze al vroeg voor het eerste muzikale hoogtepunt van dit jaar. Ik kies voor haar lied She, maar ook andere nummers als Father Father en het uptempo Green Garden zijn geweldig! (*1)

NOTEN
*1 Hier vertelt ze over zichzelf, over haar muzikale familie (haar broer speelt cello en haar zus viool in haar begeleidingsband), en zingt ze tussendoor een lied aan de piano waarin ze me heel erg aan Roberta Flack doet denken.

She
She walked toward you with her head down.
She wondered if there’s a way out of the blue.
Who’s gonna take her home this time?
She knew that this time wouldn’t be the last time.

There she waits looking for a saviour.
Someone to save her from a dying self.
Always taking ten steps back and one step forward.
She’s tired, but she don’t stop.

Ah, ah, ah.
She don’t stop, she don’t stop, she don’t stop.

Every day she stood, hoping for a new life.
She closed her eyes, then she heard a small voice say.
You don’t stop no, you belong to me.
She cried, maybe it’s too late.

Ah, ah, ah.
She don’t stop, she don’t stop, she don’t stop.

She walked toward you with her head down.
She wondered if there’s a way out of the blue.
Who’s gonna take her home this time?
She knew that this time wouldn’t be the last time.