Mijn oudere broer Roeland kwam vroeger vaak thuis met bijzondere muzikale ontdekkingen, van singer/songwriters waar nooit iemand van had gehoord, maar die wel lekkere muziek maakten. Zo was daar de Amerikaanse singer/songwriter Kenny Rankin (1940-2009) met zijn jazzy muziek en zijn bijzonder manier van gitaarspelen & zingen. Hij is nooit echt bekend geworden bij het grote publiek doordat zijn muziek niet zo makkelijk te categoriseren is. Het maakt hem een artiest die vooral door andere artiesten hoog gewaardeerd werd.
Zo vroeg Paul McCartney hem zijn versie van Blackbird (van zijn album Silver Morning uit 1974) te spelen tijdens het concert in 1987 waarbij Lennon & McCartney werden geïnstalleerd in de The Songwriters Hall Of Fame. En Herman van Veen gebruikte twee nummers van Rankin, inclusief arrangementen, op zijn LP Morgen (1971). Dat zijn het instrumentale Minuet en The Girl I Left Behind.
Muzikaal is Kenny Rankin vooral geïnspireerd door zijn jeugd in New York, met sterke Afro-Cubaanse, Dominicaanse en Portoricaanse invloeden, en door zijn kortstondige en gepassioneerde relatie in 1960 met Laura Nyro (1947-1997). Hij begon als zanger, maar ging gitaar spelen in 1964, nadat hij een album had gehoord van Joao Gilberto (1931-2019), de beroemde Braziliaanse gitarist & zanger, die samen met Antonio Carlos Jobim (1927-1994) aan de basis stond van het succes van de bossa nova. Terwijl hij nog maar een paar akkoorden kende, werd Rankin al gevraagd mee te spelen als slaggitarist op het baanbrekende album Bringing It All Back Home van Bob Dylan uit 1965. Het album dat Dylan van folkie tot rocker maakte en tegelijkertijd veel weerstand opriep.
Hier zingt Kenny Rankin zijn lied In The Name Of Love tijdens een optreden in de Amerikaanse muzikale tv-show The Midnight Special uit 1973. Als het goed is begint de muziek automatisch bij 50.57 minuten, maar mocht dat niet zo zijn, zoek het dan zelf even op.
Ik ken het nummer van mijn favoriete album van hem, Silver Morning uit 1974. Maar wat blijkt nou, hij zette het lied zelf al in 1966 op een single, zoals je hier kunt horen. De B-side van de single is het nummer Haven’t We Met dat eveneens terugkomt op Silver Morning en tot mijn favorieten behoort. Hier hoor je de versie uit 1966 en hier die van 1974.
Wat ik tegelijkertijd ook ontdekte is dat beide nummers gecoverd zijn door bekende jazz-zangeressen nog voordat Rankin ze zelf op een single zette. In The Name Of Love, dat hij schreef samen met singer/songwriter Estelle Levitt (1939-2022), werd al in 1964 op de plaat gezet door jazz singer/songwriter Peggy Lee (1920-2002), maar die versie is niet veel soeps, zoals je hier kunt horen. Haven’t We Met schreef Rankin samen met songwriter Ruth Batchelor (1934-1992), en werd gecovered door jazz-zangeres Carmen McRae (1922-1994) in 1965. En die versie kun je hier beluisteren.
In the Name Of Love
What burns and glows without flame.
What lives and grows without any rain.
What brings a smile
that only lasts a little while.
Then makes me cry without shame.
Now then how can you please me.
Torture and tease me.
And do it in the name of love.
Don’t you know how to be nice.
You leave me without thinking twice.
You’re warm like an oven,
only when you want a little loving.
Then you’ll go from fire to ice.
Well then how can you please me,
torture and tease me,
and do it in the name of love
Am I a coming, am I going.
I got no way of knowing you’re mine.
You made me rise
and you make me fall.
You make me stumble and crawl.
Baby get with it, come on admit it.
Whisper to me
if you don’t really love me
in the morning.
How can you please me,
torture and tease me.
Do it in the name of love.
