Ik vond een prachtig lied van de Nederlandse singer/songwriter Thé Lau (1952-2015) dat gaat over het gemis van zijn vader. Lau is geen grote zanger, terwijl ik daar meestal wel naar op zoek ben, maar bij hem overheerst hier de emotie van de herinnering, en dat raakt me. Ook de strijkers dragen daaraan bij.
Hij zingt in Lantaarn, zoals het nummer heet: “Het is alsof jouw leven mij bekruipt. Je ziel, je gedachten. Het is alsof de dood me van achteren besluipt. De hemel voel ik, de hemel die voller is dan het land kan zijn. Maar ik zoek niet naar de hemel en ik zoek niet naar de hel. Ik zoek naar de verhalen, die niemand meer vertelt.” En hij eindigt met het aangepaste refrein: “In het licht van de lantaarn, in regen en in wind. Opeens kom ik hem tegen. Jij de vader, ik het kind.”
Het waren drie generaties Thé Lau. Zijn opa (1889-1958), die kunstschilder was en hoorde bij de Bergense School en zijn vader, die in in de oorlog in het verzet zet en volgens zijn zoon een echte held was.
Het nummer komt van zijn album Tempel der liefde uit 2006 en hij speelt het hier in hetzelfde jaar bij de VPRO in het muzikale programma Vrije Geluiden met begeleiding van een strijkkwartet.
Lantaarn
Het huis uit, de stad in.
Het is alsof jouw leven mij bekruipt.
Je ziel, je gedachten.
Het is alsof de dood
me van achteren besluipt.
De hemel voel ik,
de hemel die voller is
dan het land kan zijn.
Dan de hemel.
Maar ik zoek niet naar de hemel,
en ik zoek niet naar de hel.
Ik zoek naar de verhalen,
die niemand meer vertelt.
In het licht van de lantaarn.
In de regen en in wind.
Opeens kom ik hem tegen,
de vader van het kind.
De stad uit, het park in.
Duizend zielen ruisen in de wind.
De regen en tranen spannen samen,
tot ik leeg ben en verblind.
En de hemel, de hemel,
die voller is dan het land kan zijn.
Dan de hemel.
Maar ik zoek niet naar de hemel,
en ik zoek niet naar de hel.
Ik zoek naar de verhalen,
die niemand meer vertelt.
In het licht van de lantaarn
en in regen en in wind.
Opeens kom ik hem tegen,
de vader van het kind.
Het park uit, de weg terug.
Het leven glinstert zacht.
De lichtjes en de feestjes.
Het weeshuis weerspiegeld in de gracht.
En de hemel, die hemel
die voller is dan het land kan zijn.
De hemel.
In het licht van de lantaarn,
in regen en in wind.
Opeens kom ik hem tegen,
de vader van het kind.
In het licht van de lantaarn,
in regen en in wind.
Opeens kom ik hem tegen.
Jij de vader, ik het kind.
Jij de vader, ik het kind.
