Ik luister graag naar de Engelse singer/songwriter Hugh Coltman. Begonnen als zanger van blues/rock groep The Hoax (1991-1999), heeft hij zich ontwikkeld tot singer/songwriter die in Parijs woont en folk, jazz en pop op geheel eigen wijze combineert. Op zijn laatste album Who’s Happy (2018) laat hij invloeden horen van de muziek uit New Orleans.

Hier zingt hij het lied Rain tijdens een concert voor de Franse tv in 2012. Het lied werd geschreven door Martin Stephenson van de Engelse groep The Daintees en komt van hun debuutalbum uit 1986. Ik vond het een toepasselijk nummer voor deze herfstige tijden.

Rain
Between thunder and lightning
three seconds the gap.
A warm candle glow
keeps this wood room from black.
My cat, she sleeps on an old clipping mat.
Purring out echoes of faint pitter-pat.

As the rain pours down in the yard.
Rain. A most haunting sound rain.
Makes beautiful music. Rain.
Brings peace upon all whom it falls.

My subconscious and I
are back on speaking terms.
Sending me colours and beautiful words.
And far, far away are the harsh city folk.
Surrounded by country,
surrounded by night.

As the rain pours down in the yard.
Rain. A most haunting sound rain.
Makes beautiful music. Rain.
Brings peace upon all whom it falls.

Through a crack in the window
meanders a breeze.
Aids the mimic of the crickets,
the rustling of the leaves.
Ghosts need not scare me,
they’re welcome within.
To drink my rye whiskey
and watch with me.

As the rain pours down in the yard.
Rain. A most haunting sound rain.
Makes beautiful music. Rain.
Brings tears upon all whom it falls.