Als zanger probeer je je emoties over te brengen op het publiek zonder er zelf teveel in te gaan. Maar soms gaat het mis en dan ben je zelf zo geëmotioneerd dat het zingen steeds moeilijker wordt.

Als solist zong ik bij mijn vocale groep Burengerucht het lied Zonder jou, dat gaat over het leven na het afscheid van je geliefde. De allereerste keer dat ik het zong tijdens een optreden, zat ik voordat ik begon al zo in het gevoel dat de tekst me ineens volledig ontschoten was. En toen mijn begeleiders al lang de intro voltooid hadden, stond ik nog steeds op het podium zonder woorden. Een heftige ervaring kan ik je zeggen. Maar ze zongen de intro gewoon nog een keer en ineens wist ik het weer en kon ik het lied zingen. Het effect was heel bijzonder, want zowel mijn eigen koor als het publiek was in tranen. En dat gebeurde daarna nog vele keren, omdat ik heel dicht bij de emotie kon blijven, zonder mezelf er in te verliezen.

Het is iets dat zelfs de besten overkomt, zoals hier de Portugese zangeres Mariza. Tijdens een optreden in Santarem in 2008 zingt ze, speciaal voor haar vader die in de zaal zit,  haar schitterende lied Tasco de mouraria en schiet ze ineens helemaal vol. En dat is heel ontroerend om mee te mogen maken.

Tasco de mouraria
Cresce a noite, pelas ruas de Lisboa.
E os meninos, como eu foram dormir.
Só eu fico com o sonho que já voa.
Nesta estranha minha forma de sentir.

Deixo o quarto, com passinhos de menina.
Num silêncio, que respeita o mais sagrado.
Quando o brilho de meus olhos na cortina.
Se deleitam ao ouvir cantar o fado.

Meu amor, vai-te deitar, já étarde.
Diz meu pai sempre que vem perto de mim.
Nesse misto de orgulho e de saudade.
De quem sente um novo amor, no meu jardim.

E adormeço nos seus braços de guitarra,
doce embalo, que renasce a cada dia,
esse sonho de cantar a madrugada.
Que foi berço num tasco da Mouraria.

Meu amor, vai-te deitar, já étarde.
Diz meu pai sempre que vem perto de mim.
Nesse misto de orgulho e de saudade.
De quem sente um novo amor no meu jardim.

Meu amor, vai-te deitar, já étarde.
Diz meu pai sempre que vem perto de mim.
Nesse misto de orgulho e de saudade.
De quem sente um novo amor, no meu jardim.
De quem sente um novo amor, no meu jardim.